Vrijheid; een nieuwjaarswens

Er zijn van die projecten waarover je niet kan twijfelen.

Vrijheid / Freedom van Marion Bloem is er zo eentje.

Freedom

If being free is: you be quiet
for I have something to say

If being free is: you behind bars, because
then we don’t have to be afraid
of all your being and doing differently

If being free is: rigidly determining
the day of tomorrow by allowing today’s day
to be a little less day

If being free is: closing the doors
and watching freely on the screen
what should have safely been kept at bay

If being free is: sleeping quietly all the time
because the voice of others has been purposefully
taken from them

If being free is: eating what and when you want
but dropping the peels into the newspapers
in which the hunger is being silenced

If being free is: not having to know what freed me,
keeps me free, takes me
prisoner in freedom every day

If being free is: waiting until the other
frees me from the fears I rely on
religiously

If freedom plasters my thoughts
If freedom blows everywhere around me
and inside of me
but is not capturable for you

If freedom protects me
against your ideas that are too
different to me

If freedom for me today seems so
evident, and you don’t
know what that means

Then freedom is tails for me
and a beheading for you
Then freedom is vapor, and arbitrary
But perhaps it does allow me
– with mutual appreciation of course -
to allow you some
of my abundant freedom
temporarily or for a longer duration of time
as to free you
from my suffocating freedom

English translation by Angela E. Roe
From Dutch original by Marion Bloem

The poem "Vrijheid" was made by Marion Bloem more than ten years ago. The poem was selected by “Het Nationaal Comité 4 en 5 mei” and a video clip was made and broadcasted several times a day on Dutch television.
In 2005 Tjeerd Oosterhuis and Marion Bloem made an audio clip for “Een Royaal Gebaar”, the first most successful internet campaign ever, to claim asylum for refugees who had stayed longer than five years in the Netherlands.
On the 30th of March 2011 Marion Bloem invited poets, translators, writers and artists from all over the world to volunteer translating her poem. One month later 30 translations were available. There are still new people, translators, poets, professional authors, filmmakers and artists from all over the world joining the Freedom Project every day.

People who use their network to inspire friends to contribute to this project. Many stories are there to be told. Some translators live far away from the city, out of reach and have no computer, no internet.

The intention is to continue finding translators, filmmakers, musicians and artists to pass on the awareness about the fragility of the concept Freedom.

Eerder de voorbije week hoorde ik al een mooie Russische lezing van het gedicht op muziek van Edwin Paanakker. Het filmpje maakte zichzelf.
De gebruikte beelden zijn bewerkte beelden genomen vanuit de trein, vanop de fiets, ronddraaiend van plezier op een plein in een stad; vrije beelden, constant in beweging, constant veranderend van kleur, van emotie.
Onvatbaar, zoals vrijheid.
Daarachter heb ik een 'stroom' van beelden en foto's geplaatst die ik allemaal van het internet heb geplukt.
Een overdaad aan informatie (nuttig en onnuttig, lelijk en mooi), voorbijrazend.
De vrijheid van het gebruik van beelden. Het misbruik van beelden om een vals beeld van vrijheid te creëren. Te snel om erbij stil te staan. Zo gaat dat ook.
Jammer soms.
Enfin, 't is klaar...

Freedom

Woorden: Marion Bloem

English translation: Angela E. Roe

Russian translation: Evgeniy Abdullaev

Stem: Teodor Ajder

Muziek: Edwin Paanakker

Concept, camera, montage, bewerking: Swoon

Bygone

Zo vlak voor het einde van 2011, nog een beetje eigen werk ('t is te zeggen; werk met eigen woorden)

In 'Bygone' ga ik (niet voor het eerst, maar dat s voor later) een confrontatie aan met het visuele werk van Lutz Mommartz.

Zijn '3 Glaser' vormt de basis waarop ik 'Bygone' heb gemaakt en geschreven.
De kracht van communicatie, het onvermogen tot communicatie.

Bygone

He sings a drunken song of soil and ground.
A deep red sound embraces his neck as he
wistfully speaks of long journeys.
Bellies full of scorched meat. A red scarf

dangling from a dead tree. Empty envelopes.

His serrated words beseech my every move
like a wet towel laid over the forehead of a feverish child.
I listen. Eyes wide open.
A gesture, smaller than a morning shiver.
A surprise attack of skin and hair.
The suffocating smell of coffee and oatmeal
and his eye that slowly turns away from me.

I am awakened by the sound of the absurd feeling of loss
And guilt. Fled from the soil and the ground.
The soldier showed his grotesque scar as he granted me the entrance.

The zoo garden was flooded by the compact silence
Of his absence.

Ik heb de originele beelden opnieuw gemonteerd op de muziek ik ik eerder al had gemaakt
voor de eerste versie van de tekst.
Vroeger

Aan die montage van Mommartz' beelden heb ik 2 kleurlagen toegevoegd. Een stroom van 'flikkeringen' en 'storingen' die het geheel enige vorm van nervositeit moesten geven. De tekst heb ik herschreven na de montage van '3 glaser'.

Enfin, 't is klaar...

Bygone



Woorden, stem, montage, camera, Muziek: Swoon
Footage: 3 Glaser (Lutz Mommartz, 1968)

Dreaming in Red

This is my first post in English.
For the simple reason that I want to reach as many people as possible with the message behind this post.

Howie Good has a new collection of poems out.
Dreaming in Red.
Stop reading.
Follow this link and buy the book first!
Ok?
Thanks.

This collection 'Dreaming in Red' (Right Hand Pointing, 2011) was especially published for the benefit of the Crisis Center. The Crisis Center is a non-profit agency in Birmingham, Alabama offering suicide prevention, services to victims of sexual assault, day treatment for the indigent mentally ill, and other services.

Appart from the fact that these are bloody marvelous poems, the cause is more than good too.

When reading these poems I immediately wanted to make a few of them into a videopoem.
I had just made this track:
Dreaming in red
and I thought it would be perfect to fit three different poems, combining them into one triptych.
Blue Territory, Ghost Train and The theory of meaningful coincidence.
I asked Howie if I could turn those three into a videopoem called 'Dreaming in Red'

Blue Territory
1
Above the bar, a big TV was playing without sound. You kept glancing up at the screen. I followed your empty gaze. A talk-show host, smiling with all his teeth, was shaking hands with a confessed criminal. They fell like two mountain climbers tied together.
2
It was hard to make sense of what was happening. Back then, I still cared about the news. Our blood escaped through every pore.
3
I found a bench overlooking the cemetery. A plaque in the ground described how you had split open like a carcass in a butcher’s shop. I half-closed my eyes in order to see only sky.

Ghost Train
1
Run, you yelled, run. Others chose suicide. The only dreams I seem to remember are the nightmares. Barbed wire and concrete, shaded in the summer by young maples.
2
The hit man feels around under the bed. His fingers come away covered with blood. He looks up at the fat priest. I don't think God is interested in me, he says.
3
The train could leave at any moment. No one I ask knows where it's going. She has one foot on the platform, one foot in the air.

The theory of meaningful coincidence
Soldiers wore black uniforms, police wore brown. We took refuge in a peeling church full of broken televisions. The skeleton horse poked his head in the door. He possessed the kind of gregariousness I find suspicious. Your real duty, he said, is to save your dream. Tine worlds floated in the shaft of light from the one visible window. Everything else was as I imagined it might be, like the melancholy still life of an old apple by an obscure provincial painter.

The images came almost by themselves.
Main theme; dreams, nightmares...my cup of thee, thank you.
Blurry images of cities, animals being disected, shaky shadows,...
Between attacks of headaches I melted the three poems and the music into these images.
Result:

Dreaming in Red



Words: Howie Good
Concept, camera, editing, treats, voice & music: Swoon
Footage: Laboratory diagnosis of rabies (Prelinger Archives)

Odds and Ends

Een filmpje maken voor of met een dierbaar persoon in gedachte kan moeilijk, dan wel confronterend zijn. De juiste beelden, die zeggen wat moet gezegd, maar zonder vals sentiment. Het juiste gedicht.
De juiste sfeer.

Er moet nogal wat 'juist' zijn. Wat is dat ook, dat 'juist'?

Ik wil al een lange tijd een filmpje maken voor mijn vader die vorig jaar overleed. Ideeën volop.
Vooral ideeën over hoe het er zeker niet mocht uitzien. Of klinken.
Het mocht geen grafschrift worden, eerder een eerbetoon aan zijn eigen eenvoud.

In het gedicht 'Odds and Ends' (Qarrtsiluni Podcast 28/10/2011) van Joseph Harker heb ik de woorden gevonden die voor mij een juiste sfeer oproepen. Ik was dan ook meer dan verheugd wanneer Joseph toestemming gaf zijn gedicht te gebruiken.

Odds an Ends

We are making a religion out of Small Things,
weaving significance from yarn and whiskers and wire.

These inkstains are our sacred books, telling stories
of the first kiss, of cat’s eye marbles and baby teeth.

Our pockets hold cowrie shells and birthday candles,
feathers to burn like incense for the mackerel sky.

We are finding the religion in Small Things
the luck in a penny from the year you were born,

the mystery in a drop of mercury sitting sly on the table,
the sanctity in a dandelion untouched and unblown.

Our amulets are rhinestones and peach pits.
Our reliquaries are hollows in the trees that gather water.

We are trading old religion for Small Things,
for they are everywhere and just as important, too.

They hold us together like a chain of paperclips,
and our prayers have dwindled into punctuation.

Thank us for the beauty in tea leaves and eyelids;
bury us in graves that have been measured out in inches.

De track die ik hiervoor wilde gebruiken lag al een tijdje in de bovenste schuif en werd al meermaals bewerkt.
Pa Na Gundu (Odds and Ends)

Voor dit project heb ik de oorspronkelijke track een stuk ingekort.

Voor de beelden wilde ik een splitscreen. 2 sporen van beelden. 2 gedachtenstromen.
Ik heb footage gebruikt uit 'And So They Live'. Een documentaire uit 1940 van John Ferno en Julian Roffman. Eenvoud en warmte waren de centrale begrippen die ik zocht in deze beelden.
Daarnaast gebruikte ik (zelfgefilmde) beelden vanuit de trein naar mijn geboortedorp.
Het contrast van de rust en warmte in de nostalgische beelden tegen de wazige vooruitjakkerende beelden van de treinrit naar mijn roots is een, voor mij, geslaagde evocatie.
Enfin...'t is klaar.

Odds and Ends



Woorden en stem: Joseph Harker
Concept, camera, montage en muziek: Swoon
Dank: Qarrtsiluni en Prelinger

Holiday Inn

Nieuwe wegen, verdere zoektochten.

Ik probeer verder te zoeken naar manieren om mijn eigen woorden en gedachten te kanaliseren in beeld en geluid. In de toekomst wil ik vaker proberen om (zelfgeschoten) alledaagse beelden te koppelen aan woorden en stukjes proza. De beelden een betekenis opdringen, bijna. Een zoektocht naar het overslagpunt. Vanaf wanneer is het beeld niet langer een registratie van een alledaags gebeuren, maar een onderdeel van een zorgvuldig opgebouwd 'verhaal'.

Holiday Inn was een tekst die zijn vorm kreeg in de voorbereidingen van de TRAUMA triptiek, maar die de triptiek niet haalde.

Holiday Inn

Straight lines in black and red have drawn an alternative outcome all over the bathroom tiles and I stumble across the floor like a three year old on a sugar high.
Sunspots outvote the closing of a perfect day.

The scent of fermented wheat pushes every shape of sound to the background as the mirror seems to have doubts about this reflection. An unfortunate act of force crippled an early ending.
The clarity of it all blinds me. Nothing will ever be the same.
Unbridled screams of panic escape my mouth as anger takes over.

Stop!

At the breakfast table I put on a mask, made of the pleasure I extracted from our past.
The waiter smiles as he pours hot coffee over my head. I gauge your reaction. There‘s nothing there.
In the room, the smell of detergent slaps the future in the face.

De track kwam later en bleef om dezelfde reden op de plank liggen. Holiday Inn


Ik had niet de juiste beelden. Het klopte niet.
Een bezoekje aan Museum M in Leuven (dankjewel Dirk Braeckman en Mika Rottenberg) bracht daar verandering in. Er zijn beelden.

Holiday Inn

Woorden, stem, concept, camera, montage en muziek: Swoon

Trauma triptiek deel III: Morder

Mijn eerste zelfgeschreven video-gedicht triptiek is voltooid.
Morder is het derde 'paneel' van Trauma.

De volledige triptiek kan je hier bekijken, beluisteren en lezen: TRAUMA

In TRAUMA ben ik op zoek gegaan naar de verschillende manieren waarop grote en kleine gebeurtenissen in ons leven gevolgen hebben die we (vaak) langer met ons meedragen dan we beseffen.

In Galapagos zien we de twijfel van het vertrek.
De pijn voor wie achterblijft.

In Two Women onderzoeken we de relatie tussen 2 generaties vrouwen en hun onvermogen gevoel en realiteit te omarmen enerzijds en los te laten anderzijds.

In Morder kruipen we in de geest van een moordenaar. Zijn trauma's en zijn fantasieën.

Ik heb de teksten in het Engels geschreven. Was het (on)bewust afstand creëren? De gewoonte om te werken met Engelse klanken in het gros van mijn andere films? Het gebeurde gewoon.

Enfin, 't is klaar.

Morder


There was no way stopping him,
drunk with nostalgia.
A timeless creation of himself.

A growing and unconscious desire for pain has taken root in my diaphragm.
Discarded memories search my brain, surreptitiously,

like invisible shadows securing my every gesture on the retina of oblivion.

Smeared lipstick on fingernails.
Blood-stained feet. A left shoe.
Whispered messages.
That one there.
Or that one.
There.

A feeling of guilt has gone  astray through these thickets of pain.

A quest for beauty. I thought you only had to move around
to get rid of this fever. I need more to put an end to it.

Emerging light dispels a bleeding moon.
The trees of the park stand out. Black
against the horizon.
Leaves tremble as they respond to the wind.
Camouflage Techniques for a big city.




Woorden, stem, camera, montage, bewerking & Muziek: Swoon