Bygone

Zo vlak voor het einde van 2011, nog een beetje eigen werk ('t is te zeggen; werk met eigen woorden)

In 'Bygone' ga ik (niet voor het eerst, maar dat s voor later) een confrontatie aan met het visuele werk van Lutz Mommartz.

Zijn '3 Glaser' vormt de basis waarop ik 'Bygone' heb gemaakt en geschreven.
De kracht van communicatie, het onvermogen tot communicatie.

Bygone

He sings a drunken song of soil and ground.
A deep red sound embraces his neck as he
wistfully speaks of long journeys.
Bellies full of scorched meat. A red scarf

dangling from a dead tree. Empty envelopes.

His serrated words beseech my every move
like a wet towel laid over the forehead of a feverish child.
I listen. Eyes wide open.
A gesture, smaller than a morning shiver.
A surprise attack of skin and hair.
The suffocating smell of coffee and oatmeal
and his eye that slowly turns away from me.

I am awakened by the sound of the absurd feeling of loss
And guilt. Fled from the soil and the ground.
The soldier showed his grotesque scar as he granted me the entrance.

The zoo garden was flooded by the compact silence
Of his absence.

Ik heb de originele beelden opnieuw gemonteerd op de muziek ik ik eerder al had gemaakt
voor de eerste versie van de tekst.
Vroeger

Aan die montage van Mommartz' beelden heb ik 2 kleurlagen toegevoegd. Een stroom van 'flikkeringen' en 'storingen' die het geheel enige vorm van nervositeit moesten geven. De tekst heb ik herschreven na de montage van '3 glaser'.

Enfin, 't is klaar...

Bygone



Woorden, stem, montage, camera, Muziek: Swoon
Footage: 3 Glaser (Lutz Mommartz, 1968)