Odds and Ends

Een filmpje maken voor of met een dierbaar persoon in gedachte kan moeilijk, dan wel confronterend zijn. De juiste beelden, die zeggen wat moet gezegd, maar zonder vals sentiment. Het juiste gedicht.
De juiste sfeer.

Er moet nogal wat 'juist' zijn. Wat is dat ook, dat 'juist'?

Ik wil al een lange tijd een filmpje maken voor mijn vader die vorig jaar overleed. Ideeën volop.
Vooral ideeën over hoe het er zeker niet mocht uitzien. Of klinken.
Het mocht geen grafschrift worden, eerder een eerbetoon aan zijn eigen eenvoud.

In het gedicht 'Odds and Ends' (Qarrtsiluni Podcast 28/10/2011) van Joseph Harker heb ik de woorden gevonden die voor mij een juiste sfeer oproepen. Ik was dan ook meer dan verheugd wanneer Joseph toestemming gaf zijn gedicht te gebruiken.

Odds an Ends

We are making a religion out of Small Things,
weaving significance from yarn and whiskers and wire.

These inkstains are our sacred books, telling stories
of the first kiss, of cat’s eye marbles and baby teeth.

Our pockets hold cowrie shells and birthday candles,
feathers to burn like incense for the mackerel sky.

We are finding the religion in Small Things
the luck in a penny from the year you were born,

the mystery in a drop of mercury sitting sly on the table,
the sanctity in a dandelion untouched and unblown.

Our amulets are rhinestones and peach pits.
Our reliquaries are hollows in the trees that gather water.

We are trading old religion for Small Things,
for they are everywhere and just as important, too.

They hold us together like a chain of paperclips,
and our prayers have dwindled into punctuation.

Thank us for the beauty in tea leaves and eyelids;
bury us in graves that have been measured out in inches.

De track die ik hiervoor wilde gebruiken lag al een tijdje in de bovenste schuif en werd al meermaals bewerkt.
Pa Na Gundu (Odds and Ends)

Voor dit project heb ik de oorspronkelijke track een stuk ingekort.

Voor de beelden wilde ik een splitscreen. 2 sporen van beelden. 2 gedachtenstromen.
Ik heb footage gebruikt uit 'And So They Live'. Een documentaire uit 1940 van John Ferno en Julian Roffman. Eenvoud en warmte waren de centrale begrippen die ik zocht in deze beelden.
Daarnaast gebruikte ik (zelfgefilmde) beelden vanuit de trein naar mijn geboortedorp.
Het contrast van de rust en warmte in de nostalgische beelden tegen de wazige vooruitjakkerende beelden van de treinrit naar mijn roots is een, voor mij, geslaagde evocatie.
Enfin...'t is klaar.

Odds and Ends



Woorden en stem: Joseph Harker
Concept, camera, montage en muziek: Swoon
Dank: Qarrtsiluni en Prelinger