Halverwege / Scheldeduiker

Great commission for 'Programma voor Stad in Verandering' ;
If I was willing to create two new videopoems based on poems written by former 'city poets' within the theme of water, wind...de Schelde?

Yes please.

2 writers I hadn't worked with before and two completely different poems. These are the days I truly love what I do...
I created two different tracks but used the same intro and added the same underlying sounds of wind to tie the both together. For images I went in two different directions; concrete - abstract.

Peter Holvoet-Hanssen:

Scheldeduiker (from 'Antwerpen/Oostende', Uitgeverij Prometheus, 2012)
wind in de tijd - straatkinderen van het Eilandje
wapperen daar bij die vierde toren - ontij croont
voor de thuislozen die kruipen in lofts van karton
bij de prefabbuildings
waai die daghengsten weg - draai
klimmend als opstandig gras door scheuren in beton

torens zijn de wachters, staan als bakens voor de maan
schepen schaatsen op een ton weerbarstig in de zon
van drip drop en klip klip klop, wij kiezen voor het sop
scheep in, dravend langs de kant dwars door het Scheldeland
want de wereld stoomt de wereld stroomt aan ons voorbij
snel dus trager, haast u langzaam; zeefier -
trossen los

de zeeleeuwerik tiereliert en hoort de witte zoutmerel

For this one I went filming in Antwerp and tried to caption the atmosphere of some of the favorite spots of the writer. Not for the anecdotic reasons but because he is worried some of these things and places will not survive the plans of the city developers.
The track I made is based on a small music box/snowball Peter had with him when he came to do a reading of the poem.  I aslo added a few exerpts of a choir (Maanstemmer - Stadskoor) who sang a musical version of this poem when it was 'released' on a boat.

Anyway, here it is...


Words & Voice: Peter Holvoet-Hanssen
Concept, camera, editing & music: Swoon
Thanks: Stad in verandering, Peter's muziekbol, Maanstemmer - Stadskoor, Katrien Moortgat

Bart Moeyaert:

Halverwege (from 'Gedichten voor gelukkige mensen', Uitgeverij Querido, 2008)
Voor je verwijnt tussen de vouwen van de stroom
schijn je nog één keer om te kijken.
Mij is het niet bekend hoe lang.
Ik weet ook niet van welke kant je afscheid neemt.
Zeg je dag toren of dag flatgebouwen.
Je gaat, zoals je van een drempel glijdt.
Tenzij de wind meezit en verderop de hand verschijnt
van wie het hardste roept kom hier.
Daar staat je held dan op het droge.
Op welke wal voorspelt men niet.
De drenkeling die navertelt hoe weinig tijd hij had,
heeft weliswaar niet lang, maar niettemin
zelf ingeschat, hoe groot zijn kansen waren.
Werd het de overkant, werd het de muur.
Daar ging hij dan aan land.

For this poem I chose for a more abstract approach. One with a darker tone.
Only images of the surface of water, slowed down to fit the track I made. It gives the whole a bit of a sinister atmosphere and adds a new dimension to the original poem.

Anyway here it is...


Words & Voice: Bart Moeyaert
Concept, camera, editing & music: Swoon