Doorgaande Compartimenten, de beelden.

Vorige week maakten we gebruik van een stuk uit de ronduit fantastische roman 'Thanatos' van het wonderkind uit de hedendaagse Duitse literatuur Helmut Krausser om een geluidstrack te maken.

Enkele zoektochten over en langs het internet voor (journalistieke) foto's plus een aantal andere vlammende beelden zorgden voor het filmpje 'Doorgaande Compartimenten'.

Doorgaande Compartimenten


Video en foto treats: Swoon
Tekst: Helmut Krausser
Stem: Arlekeno Anselmo
Muziek: Swoon

Doorgaande Compartimenten

Helmut Krausser schreef het boek Thanatos in 1996.

"Als een ware nazaat van de Duitse Romantiek spoort Krausser de nachtzijde van de mens op, zijn demonische, getikte kant, afgesplitst van het alledaagse bewustzijn waaraan hij te zeer lijdt. Kraussers protagonisten zijn psychopaten van de exquise soort, gevoelig tot in het merg en even vatbaar voor muziek als voor misdadigheid. De alchemist Castiglio in Melodieën is zo obsessief op zoek naar de Stem Gods in melodieën dat hij de grens van goed en kwaad ongemerkt overschrijdt. De jongeman Stanislaus Nagy in Der grosse Bagarozy houdt zoveel van de zangeres Maria Callas dat hij in de duivelse gedaante van een zwarte poedel affectie bij haar zoekt. En de wetenschapper Konrad Johanser in Thanatos begaat een moord om niet vervolgd te worden voor vervalsing – van romantische dichters die hij grenzenloos bewondert."

Thanatos is meeslepend, duister. Mooi.
Ria van Hengel vertaalde het in 2004.

Uit die vertaling komt het stuk tekst "Doorgaande Compartimenten"

"...Misschien zou je moeten streven naar een toestand waarin de enige motivatie om je voorwaarts te bewegen je eigen verlangen is, het zuivere verlangen dat plan noch doel noch strategieën kent en toch onbewust altijd aanstuurt op dat ene, donkere Elysium, ver van de wereld en haar marionetten. Je zou de poging moeten wagen alle draden door te knippen..."

De juiste stem en bij elkaar geschraapte klanken leverden volgende nerveuze
track op;

Doorgaande Compartimenten (Feat. Arlekeno Anselmo)

Podcast Powered By Podbean

De juiste beelden volgen in de (nabije) toekomst.

Moving Poems revisited

Net zoals eerder mijn filmpje "Ochlofobie" is nu ook "Red Lost Ghosts" uitgekozen voor de website
'Moving Poems'
Het blijft een fijne stimulans om verder te zoeken, knippen, plakken, componeren,...

Endgame

Zonder woorden...


Endgame



Videotreats en muziek: Swoon

Sneeuwblind

In een vorige post maakte ik een muzikale bewerking van het gedicht "The Laughing Heart" van Charles Bukowski (gelezen door Tom Waits)

De beelden ging ik o.a. zoeken in een documentaire over de Citroên DS, de Poolse actrice Agnieszka Wagner  en de geweldige over the top B-film  "The beach girls and the monster" (Jon Hall)

Sneeuwblind



Videotreats en muziek: Swoon
Woorden: Charles Bukowski
Stem: Tom Waits

Red Lost Ghosts

In een vorige post had ik reeds geprobeerd het gedicht 'November Graveyard' van en door Sylvia Plath in een klanktapijt te verweven in afwachting van de juiste beelden.

Birkenau.

Niet de expliciete beelden van de verschrikkingen, dan wel de verdoezeling van diezelfde beelden tegenover de automatisering van een opwindspeelgoedje en de lichte hoop van enkele 'vergeet-me-nietjes'...
In de hoop dat die 'machine' nooit zal worden vergeten.

Red Lost Ghosts



Videotreats en muziek: Swoon
Gedicht en stem: Sylvia Plath

Sylvia Plath en Charles Bukowski

Sylvia Plath schreef het gedicht 'November Graveyard' in 1956 en maakte enkele jaren voor haar dood er een opname van. Ik heb er muzikaal gefröbel aan toegevoegd en het 'Red Lost Ghosts' genoemd.

November Graveyard 
The scene stands stubborn: skinflint trees
Hoard last year's leaves, won't mourn, wear sackcloth, or turn
To elegiac dryads, and dour grass
Guards the hard-hearted emerald of its grassiness
However the grandiloquent mind may scorn
Such poverty. No dead men's cries

Flower forget-me-nots between the stones
Paving this grave ground. Here's honest rot
To unpick the heart, pare bone
Free of the fictive vein. When one stark skeleton
Bulks real, all saint's tongues fall quiet:
Flies watch no reserrections in the sun.

At the essential landscape stare, stare
Till your eyes foist a vision dazzling on the wind:
Whatever lost ghosts flare
Damned, howling in their shrouds across the moor
Rave on the leash of the starving mind
Which peoples the bare room, the blank, untenanted air.

Red Lost Ghosts (feat. Sylvia Plath)

Powered by Podbean.com

Charles Bukowski's  'The Laughing Heart' verscheen posthuum in 1996. Tom Waits droeg het grofkorrelig voor in 2008. Ook hier heb ik een arrangement voor gemaakt en het 'Be on the watch' genoemd.

The Laughing Heart 

your life is your life
don’t let it be clubbed into dank submission.
be on the watch.
there are ways out.
there is a light somewhere.
it may not be much light but
it beats the darkness.
be on the watch.
the gods will offer you chances.
know them.
take them.
you can’t beat death but
you can beat death in life, sometimes.
and the more often you learn to do it,
the more light there will be.
your life is your life.
know it while you have it.
you are marvelous
the gods wait to delight
in you.

Be on the watch (feat. Tom Waits)

Powered by Podbean.com

Het is de bedoeling dat beide nummers nog de juiste beelden krijgen...

Moving Poems

In een vorige post deed ik iets onbestemd met het gedicht 'Evidently Chickentown' van John Cooper Clarke.

Schijnbaar vonden de mensen bij 'Moving Poems' mijn filmpje 'Ochlofobie' goed genoeg om te plaatsen.

Daar ben ik blij mee...

Het geeft in elk geval brandstof voor volgende ideeën...

It just is...

George Quasha ging enkele jaren geleden op zoek naar een antwoord op de vraag: "What is music?"
en maakte er mooie videoportretten van.
Enkele van de reacties heb ik voorzien van een klankbord en er een paar beeldjes opgeplakt.

Spreeuwen, dansende derwisjen, regendruppels, autolichten, vlammen...

Allemaal zaken die, net zoals muziek, voor mij  (soms) van een ongrijpbare schoonheid kunnen zijn.
Zomaar.

It just is...



Videotreats en muziek: Swoon

JC Clarke

John Cooper Clarke (punkdichter en voorprogramma van ondermeer Sex Pistols, Joy Division, Elvis Costello, The Fall...) schreef ergens op het einde van de jaren zeventig het voortrazende "Evidently Chickentown" (het werd o.a. gebruikt in 'The Sopranos' en 'Control')

Evidently Chickentown

The fucking cops are fucking keen
To fucking keep it fucking clean
The fucking chief's a fucking swine
Who fucking draws a fucking line
At fucking fun and fucking games
The fucking kids he fucking blames
Are nowehere to be fucking found
Anywhere in Chickentown

The fucking scene is fucking sad
The fucking news is fucking bad
The fucking weed is fucking turf
The fucking speed is fucking surf
The fucking folks are fucking daft
Don't make me fucking laugh
It fucking hurts to look around
Everywhere in Chickentown

The fucking train is fucking late
You fucking wait you fucking wait
You're fucking lost and fucking found
Stuck in fucking Chickentown

The fucking view is fucking vile
For fucking miles and fucking miles
The fucking babies fucking cry
The fucking flowers fucking die
The fucking food is fucking muck
The fucking drains are fucking fucked
The colour scheme is fucking brown
Everywhere in Chickentown
The fucking pubs are fucking dull
The fucking clubs are fucking full
Of fucking girls and fucking guys
With fucking murder in Their eyes
A fucking bloke is fucking stabbed
Waiting for a fucking cab
You fucking stay at fucking home
The fucking neighbors fucking moan
Keep The fucking racket down
This is fucking Chickentown
The fucking train is fucking late
You fucking wait you fucking wait
You're fucking lost and fucking found
Stuck in fucking Chickentown
The fucking pies are fucking old
The fucking chips are fucking cold
The fucking beer is fucking flat
The fucking flats have fucking rats
The fucking clocks are fucking wrong
The fucking days are fucking long
It fucking gets you fucking down
Evidently Chickentown

Ik heb er (voor mij) passende beelden bij gezocht en er een muzikale twist aan gegeven.

Ochlofobie



Videotreats en muziek: Swoon
Woorden en stem: John Cooper Clarke