SUBCUTANEOUS

Enkele maanden geleden kreeg ik een berichtje van Dan Godston (schrijver/muzikant)
'Of ik nog op zoek was naar gedichten voor 'Propolis'?

Dat project was al achter de rug, maar we bleven wat heen en weer schrijven over andere ideeën.
Hij stuurde op mijn vraag wat gedichten door met de sfeer van 'oude thrillers, film noir'...

Hij stuurde me 'Spread Out' 'Trash' en 'A sonnet for Edgar Allan Poe'

Trash
Perched on the outskirts of the periphery,
just outside the where of how,
you once noticed a crack, the craw, the claw,
the cusp of yesterday edging toward a moment ago.
Lips lost longing, lounging with the lunchbox open,
the aluminum foil unsnugged, sesame seeds & bits of crust
in the tiny foil crinklepockets that look like inverted
reflective mud dried up & cracked into patterns.
She said a serious joke that’s no hoax, not hokey.
What’s your position? I wish I knew. That’s my position.
Too little time for so much trash. Time off, down
time that can never be downed or sunk
like an empty tempus fugit battleship,
a fugitive monarch butterfly, not mockingbird or monarchy,
no mock-up or rehearsal, neither hearse nor umbilical cord
snipped for freezeform finesse. The moment migrates
from the here & now to the nevermore or sweet hereafter.
Bittersweet, not neat or ribbontied.
(published in The Smoking Poet)

Spread Out
…on nights only when they must. – Divik Ramesh

because the ground was just turned over
and dirt clods in the furrows were getting wet
and heavy, because the sun was going down,

because the wind picked up, because the grass
waved iridescent green in the afternoon light,
because the field spread out, because walnut

& poplar trees bordered the field, because giant
sprinklers were watering the crop, because
ghosts moved in & triggered memories

A Sonnet for Edgar Allan Poe"When the eyes of Prince Prospero fell upon this spectral image…"  from "The Mask of the Red Death"

Despair is scattered bleeding on the moon.
Contagion novel figure will create.
The massy hammers hung on halls with hate,
And chandeliers will eat a gaunt buffoon.
Opprobrium tints fire-light maroon,
Grotesque green smoke caresses arms of fate
In castles glaring turns to devastate.
A thousand precincts carpet lapses soon,
Phantasms emanated ghastly vows
Whose seven chambers dream laughter’s hue,
And murmer westerly the clock bizarre.
The rushing movement jests, not knowing how.
Indulge the bells that reach new presence blue,
Incessant maddened purloined dagger scar.
(published in Sonneteering, Chicago: Beard of Bees, 2010)

Oorspronkelijk wilde ik 3 verschillende video's (alle drie met beelden uit oude horrorfilms) geflankeerd door 'sfeerbeelden' van mezelf.
Zijn lezingen stuurde me echter in de richting van 1 video met drie gedichten (zoals ik eerder 'Dreaming in Red' maakte voor 3 Howie Good gedichten)



Een track die de sfeer (unheimlich) bepaalde en beelden uit een totaal verkeerde 'opvoedingsfilm' over kinderlokkers maakte het plaatje compleet.
Enfin, 't is klaar...

SUBCUTANEOUS



Woorden en stem: Dan Godston
Concept, camera, montage en muziek: Swoon
Footage: "The Child Molester" (The safety Highway Foundation, Herbert J. Leder)

Exit Strategies (a bloodletting), a videopoem chapbook

When David Tomaloff and I started working together last year, one of the first things I asked him was "What about a videopoem-chapbook? Hasn't been done I think. Let that idea sizzle and stew for a while..."

David's reply on that:
"One more quick thing for you to think about: You mentioned a chapbook and told me to think about it. I wanted to tell you I liked the idea. I have a chap on Gold Wake Press that came out in June. It came to mind immediately when you mentioned the idea. It's a series of 6 prose poems I think are begging for videos. Give it a read if you have time; I'd LOVE to have you consider making it into series."

I read 'Exit Strategies' and then I read them again, and again...
They were exactly what I had in mind. While working on 'PROOF' (a triptych) I also started preparing the work on 'Exit Strategies'.

One of the first things I wanted for this project was some 'theme music'. I wanted to make six different video's with the same feel or atmosphere and 'a theme' would be the mortar between the six.

Meanwhile David started reading and recording the poems.
Great readings and recordings, I might add. In the meantime I was working on images, footage for the whole concept.
I gave the six poems different 'working titles' to set a basic feel. In the end I decided to keep the titles (Entry, Wave, Drag, Asylum, Attic and Sum)

Between the different other projects we worked on, David kept on sending in recordings and I kept editing and filming the video's.

The work is done. I'm going to release all six, one by one, in the next weeks. After that they will be published as a complete series.

The first one in line is
 Exit Strategies I

{I} HOT KNIVES WILL MELT INTO THE EMPIRES OF FLESH ON THE
CONTINENTS OF THEIR SOFT, SUPPLE THROATS. You can stay up all night
burning powders in their names, but they will come for you all the same. The dawn, to
them, it does not exist. You are never alone in the being alone, and the wolves will open
up, show you the light if you let them. Let them, you will not. You will hold knives over
flame and count beats between the calls of crickets. Hold fast. Steady now, and breathe. A
circular motion. The turning of a screw. A radio going silent in the warehouse of a mind. A
temple. A refinery. A steelhead. A trap. The judge and the judged, both waiting for the
click.

'Entry (Exit Strategies I)'



Words & voice: David Tomaloff
Concept, camera, editing, music: Swoon
Thanks: Methedone Kitty (Sleep/Swim - Footage) & Arlekeno Anselmo

The Moon and the Yew Tree (Sylvia Plath)

Soms moet je niet denken.
Doen.
Alles eruit...in één keer, liefst.
Toen ik een week of wat geleden voor het eerst Nic Sebastian haar versie hoorde van 'The Moon and the Yew Tree' van Sylvia Plath, was ik direct verkocht.

The Moon and the Yew Tree

This is the light of the mind, cold and planetary
The trees of the mind are black. The light is blue.
The grasses unload their griefs on my feet as if I were God
Prickling my ankles and murmuring of their humility
Fumy, spiritous mists inhabit this place.
Separated from my house by a row of headstones.
I simply cannot see where there is to get to.

The moon is no door. It is a face in its own right,
White as a knuckle and terribly upset.
It drags the sea after it like a dark crime; it is quiet
With the O-gape of complete despair. I live here.
Twice on Sunday, the bells startle the sky --
Eight great tongues affirming the Resurrection
At the end, they soberly bong out their names.

The yew tree points up, it has a Gothic shape.
The eyes lift after it and find the moon.

The moon is my mother. She is not sweet like Mary.
Her blue garments unloose small bats and owls.
How I would like to believe in tenderness -
The face of the effigy, gentled by candles,
Bending, on me in particular, its mild eyes.

I have fallen a long way. Clouds are flowering
Blue and mystical over the face of the stars
Inside the church, the saints will all be blue,
Floating on their delicate feet over the cold pews,
Their hands and faces stiff with holiness.
The moon sees nothing of this. She is bald and wild.
And the message of the yew tree is blackness - blackness and silence.

Ik wilde beelden (nietszeggende, alleszeggende) in de mist. 't was dus kwestie van de juiste dag af te wachten.
Gisteren was zo'n dag. Een half uurtje filmen vanop de fiets.

Een track had ik al eerder klaar (met dank aan Mahler), sober maar niet echt opgewekt. Mistig.
In the footsteps of his ending
Het verwerken van het geheel gebeurde werkelijk in één geut. De beelden lieten zich, vanzelf bijna, begeleiden door de muziek. Knippen en plakken was vanzelfsprekend deze keer, vanuit de buik.
Enfin, 't is klaar.

The Moon and the Yew Tree



Woorden: Sylvia Plath
Stem: Nic Sebastian (voor Pizzicati of hosanna)
Concept, camera, montage & muziek: Swoon

Propolis, resultaat;

Blij. Trots.

Propolis, de eerste 'videopoem-triptych' van Cellodreams, Whale Sound en Swoon Bildos is afgewerkt en on-line geplaatst.

Het was een enorm fijn, organisch werkproces.
3 dichters - 3 gedichten - 3 artiesten - 3 videogedichten.

Ik heb de drie afzonderlijke filmpjes ook samengevoegd en verknipt tot een letterlijke triptiek.

Propolis




When I don't love you anymore is a wasp 





The lights are on in the museum




Sunday Services



Alle info omtrent het werkproces, credits, en dergelijke staan samen met de filmpjes gepubliceerd op een site: PROPOLIS

The Universe

Bij zo'n allesomvattende titel kan je allen maar afkomen met beelden van het weer.
Voilà.

'Universe' (Bolts Of Silk, 2009) is een gedicht dat ik heb 'gevonden' op Whale Sound.
Die fantastische collectie prachtige lezingen van en door Nic Sebastian blijft voorlopig een bron van inspiratie.

Neil Ellman is de schrijver en hij was zo vriendelijk om de toestemming te geven dit gedicht te gebruiken.

Een muziekje lag al klaar (met een sample van Moondog):
The beginning

Universe

The universe expands, contracts,
Curls back upon itself,
Crashes in thunderous jolts
Unheard in spaceless space.

The universe begins and ends
Begins again somewhere
Where there is no where
And ends where it begins.

The universe gives birth
To cosmic eggs, itself an egg,
A progeny of stars and nebulae

Racing to the end of endless time.

The universe unfolds, a dream,
Traveling at the speed of light
And standing still while it surveys
The loneliness of strings.

Mijn eerste gedachte was; veel te veel mensen, en dieren en eten, en drukte, en...

Mijn tweede Noorderlicht en ijs en sneeuw, en...

Ik heb enkele dagen liggen spelen met beelden allerhande uit die 2 gedachtengangen.

Er is niet heel veel van over gebleven.

Niks eigenlijk...Ik had nog ergens beelden liggen van een geweldige storm die door de bomen jaagt.

Heel veel slecht weer...
Die wilde ik knippen en plakken over de voordracht van Nic. Dat werkte, maar niet in combinatie met de beelden van mijn eerste gedacht.
Herdenken dus.
'After the flood' spookte door mijn hoofd. Als beeld, als idee.
Als ik dat 'googelde' kwam ik bij beelden van de overstroming van de Sandy River (Lolo Pass) en de St.George Flood.
Maar was er niet nodig. Enkel de toevoeging van het geluid van een onweer boven Mechelen van enkele weken terug...

Enfin, 't is op komst...

Nightvision (This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way)

In een eerder bericht schreef ik over het gedicht 'This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way' van Sherry O'Keefe

Het is gelukt om de beelden van Kristoffer Jansson en Keith Marcel samen te voegen alsof ze voor één project gemaakt waren.

Voor mij is dit filmpje het slotstuk van een 'triptiek'.
Samen met 'There are howling wolves' en 'On Edward Hopper's Automat' vormt 'Nightvision' een
drieluik waarin ik heb geprobeerd de sfeer, de gevoelens, de gebeurtenissen van de nacht te vatten.

Nightvision (This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way)



Gedicht: Sherry O'Keefe
Stem: Nic Sebastian (voor Whale Sound)
Camera: Kristoffer Jansson, Keith Marcel, John Freigang, en Swoon
http://www.vimeo.com/kristofferj
http://keithmarcel.com/
Concept, montage en muziek: Swoon
Dank aan Cameron McCoy, Alexander Frederiksson.

There are howling wolves

Nic Sebastian, die al voor enkele geweldige lezingen zorgde in mijn laatste filmpjes, is zelf ook schrijfster. Het was dus enkel een kwestie van tijd voor er een gedicht van haar zou fungeren
als basis voor een nieuw werk.

'There are howling wolves' komt uit de bundel 'Dark And Like A Web (Brief Notes On and To the Divine by Nic Sebastian)' (Broiled Fish & Honeycomb Nanopress, 2011)

Die gedichten liggen op het net voor het oprapen. Zo maar voor iedereen met goede ogen en oren.
Voor iedereen die er goesting in heeft.

There are howling wolves

there are howling wolves
among the poplars
their voices tessellate the night
and we vibrate

the moon is off course
sliding mercury drunk above us
in some blunt mistaken arc

who will rescue
the shattered constellations
who will pick up the pieces
of this night

who will tell the wolves
we are not coming
we never were

Ze zorgde zelf voor een kristalheldere lezing. (voor de hele bundel trouwens)
Een gepaste track had ik al in gedachte.

 

Voor de beelden ben ik het niet zo 'ver' gaan zoeken. Tijdens mijn omzwervingen op het net voor gepaste beelden van een ander filmpje kwam ik genoeg beelden tegen die hier perfect voor zouden passen.
Nacht. Autostrades. Mensen.
Ik heb die nachtbeelden vertraagd, versneld en vermengd
met eigen opnames van een nachtritje naar Amsterdam.
Het was een beetje de bedoeling dat de drie delen (muziek, gedicht-stem en beelden)
op mekaars 'ritme' zouden beginnen glijden... of zoiets...

Enfin, 't is klaar.

There are howling wolves



Woorden en stem: Nic Sebastian
Concept, bewerking, montage en muziek: Swoon

Nightvision (This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way)

Een werkproces. Een samenloop van omstandigheden.


Eerst kwam ik (op zoek naar gepaste beelden) 'testfilmpjes' tegen van 2 verschillende video-makers.

Kristoffer Jansson en Keith Marcel wilden allebei hun nieuwe camera en/of lens testen bij nacht.
Ze gebruikten allebei een jonge rokende figurant/acteur. Ze maakte er beiden een schoon, licht melancholisch, portret van. Hoewel gemaakt door mensen aan beide kanten van de oceaan, waren de beelden gemaakt om samen te zijn.

Ik zag wel iets in die samenvoeging van die 2 verschillende filmpjes, met een eigen stukje
muziek.




Nightvision. (Voilà, een titel)


Aan de andere kant was ik alweer aan het grasduinen in de geweldige verzameling (goed gelezen en opgenomen) gedichten die te vinden zijn op Whale Sound van Nic Sebastian.Tussen die opnames vond ik het gedicht
'This was supposed to ba about Karl, but it didn't end up that way' van Sherry O'Keefe.
(first published by: Pank)

Naast een geweldige titel ook nog eens een pakkend stukje proza...

'This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way'

His name was Pompey but he was not the original one.
This one was tender about old swords but serious
when it came to storing the same sixpence
in his pocket from the trousers he wore before.
If you asked him, he might tell you
he was not a fathered boy.
At first, you didn’t know him
well enough to ask. Once you showed him how
to align a magnet on a skipper rock
you realized you had no need
to ask him, he would tell you everything.
You both knew what it was like to live
outside watching in. You both knew someone
from across the way and how they hanged
rag dolls by the hair, caught in bureau drawers.
This gave you both the shivers, but others
called them dauntless. This was a word
he had learned in a book you had read the night before.
Did a person really have to build a raft and float
the Mississippi to be dauntless? And what about
the people who didn’t? Were they considered
daunt? Until he showed up, there had been
no one you could ask.




Tegen zo'n samenloop van omstandigheden kan en wil ik mij niet verzetten. Integendeel.

Ik heb de 2 videomakers en de dichteres gevraagd of ik 'aan de slag mag' met hun werk.

Ze zegden alle drie ja. Fijn!


'Nightvision' dus. Een film met beelden uit Zweden, VS en België. Met als 'script' een gedicht uit de VS...

Ik hoop er een eindresultaat mag uitgroeien dat meer is dan de spreekwoordelijke som der delen.

Welcome to hard times; resultaat;

Enkele weken terug schreef ik al over het gedicht "Welcome to hard times" van Howie Good.

Het was uiteindelijk een behoorlijke 'worsteling' om de beelden (met dank aan Mathew Augustus)  te krijgen zoals ik ze wilde.
(Of zoals de woorden en de track het wilde?)

Moody, mistig, onduidelijk...
Het was de bedoeling dat de beelden niet echt helder of duidelijk waren...ze moesten opkomen (als golven) en dan weer terug verdwijnen.
Zo maar,...

Enfin.
't is klaar.

Welcome to hard times



Woorden: Howie Good
Stem: Nic Sebastian (voor Whale Sound)
Camera: Mathew Augustus en Swoon

http://vimeo.com/mathewaugustus

Montage, bewerking en muziek: Swoon

Welcome to hard times

Er komt voorlopig nog geen einde aan de bron van inspiratie die de gedichten van Howie Good voor mij kunnen zijn.
Sommige van zijn gedichten lezen als romans, roepen beelden op als ware het films. Duister. Heel vaak krijg ik donkere beelden bij Howie's woorden. (misschien daarom dat ik zo vaak naar zwart/wit teruggrijp bij filmpjes voor zijn gedichten?)

Uit Threatening weather ( een audio chapbook bij Whale Sound) waar ik eerder al "An armed man lurks in ambush" uit gebruikte, komt het dreigende

"Welcome to hard times".

He was still a long way away when he limped into view. Maybe the airport was fogged in, maybe the disease was contagious. He rolled his suitcase over the railroad tracks, bumpity bump, drenched in the coldness of passing headlights. It was a little past midnight, an hour I once knew well. A woman with her throat slashed stepped out of the doorway and boldly offered the garish wound for him to kiss.

I had a job as a guard in the local museum of antiquities. On most days, the visitors were few, but serious. It may have been a mistake for the captain to order an extra tot of grog for his men. Sailors from the ship eyed the red fire axe on the wall. I am ashamed of mankind, was all one said.

What strange weather we were having. The only light came from the flashes of electrical activity associated with panic attacks. I tried to sleep, but a so-called colleague phoned with a question. You OK? she asked. I pretended I didn’t understand. It began to snow where the general stuck a round-headed pin in the map.

 

Ook nu weer geweldig gelezen en opgenomen door Nic Sebastian.

Mist, grijs, spookachtig, vaag, getroubleerd, wazig,... het zijn allemaal woorden en vooral beelden die ik voor me zag bij het horen van dit gedicht.

Enkele late nachten en vroege ochtenden later had ik alvast een 'grijze' (lees: weemoedige) track.
Hard Times:


Aan beelden wordt naarstig gewerkt. Maar mistig (zie voorlopige still; 'Busstop')  gaat het worden.

On Edward Hopper's Automat. Resultaat.

In een eerder bericht over het schilderij "Automat" van Hopper en het daarop gebaseerde gedicht 'On Edward Hopper's Automat' van H.K. Hummel  schreef ik al dat ik een 'donker' filmpje wilde.
Unheimlich!

Vertrokken van nachtbeelden met verglijdende lichten van auto's en het stedelijk nachtleven als achtergrond, heb ik geprobeerd het verhaal te vertellen van wat (wie) je niet ziet op het schilderij.

Zit ze daar werkelijk alleen? Wie ziet haar? Weet ze dat er mensen kijken naar haar?

Wat kan er allemaal gebeuren na het gedicht. na het schilderij.


On Edward Hopper's Automat



Gedicht: H.K. Hummel (uit Handmade Boats)
Stem: Nic Sebastian voor Whale Sound
Camera, montage, bewerking en muziek: Swoon
Met dank aan:

On Edward Hopper's Automat

Edward Hopper schilderde zijn 'Automat' in 1927. 

De Amerikaanse dichteres H.K. Hummel schreef er een mooi, bijna troostrijk, gedicht over. Een gedicht waarin de melancholie zachtjes aanschurkt tegen de ongerustheid over het meisje in het schilderij.

Het gedicht verscheen in Handmade Boats, dat werd uitgegeven als 'audio-chapbook' door Whale Sound (2010)

On Edward Hopper's Automat 

Removing a single kid leather glove,
she cups the brief heat of a demitasse,
rests without disguising: she is loitering.

Girls don’t choose to idle gloom-time alone;
mothers’ warnings leaden the marrow:
other’s desires wedge in and split like trick ice.

Beyond the fence of floodlight,
fears circle and snarl like Transylvanian wolves.
One can suffer night terrors

fully awake. Sitting in the bright, tiny automat,
she is on a derelict raft, surrounded by a hundred
flares of alligator eyeshine.

Mother night, your Keres are busy scavenging.
Daughter doom and daughter sleep are adamantine
moons satelliting a magnetic body.

Oh, pity the bare-legged, full-cheeked one
protected only by a hat brim and a clutch of coins.
Someone come walk the girl home, see her safely to her door.

Het was vooral die laatste zin, in combinatie met de regel  "I was lookin' back to see if you were lookin' back at me to see me lookin' back at you" uit 'Safe from harm' van Massive Attack, die mij het idee gaf voor een  filmpje in de sfeer van die regel en dat lied.

Voor een opname van het gedicht kwam ik terecht bij Whale Sound.
Op de website Whale Sound worden verschillende 'web-dichters' verzameld en gelezen.
Nic Sebastian, de drijvende kracht (no pun intented), achter Whale sound verzamelt, leest en maakt opnames van gedichten. Het is een geweldige bron voor videogedichten als je het mij vraagt.

Ik heb haar gevraagd of ik haar opnames mag gebruiken. Dat mag. Fijn.
Ook H.K. Hummel gaf de toestemming om haar gedicht te gebruiken in een filmpje.

Het resultaat wordt behoorlijk donker (dat is ook de 'werktitel' van de track) en onbehaaglijk.

Donker by Swoon Bildos


Beelden zijn al verzameld. Wacht enkel nog de afwerking. Soon! 

Not Again (Pripyat). An armed man lurks in Ambush (Howie Good)

Whale Sound is een prachtige bron van inspiratie, poëzie en geluid. Nic Seabastian geeft dichters de kans om gelezen en gehoord te worden. Toejuichen, zoiets.
Bejubelen, zelfs, daar ik gebruik mag maken van de opnames (zolang de dichters ook hun toestemming geven natuurlijk)

Howie Good is zo'n dichter. Al vier keer wisten zijn woorden me te verleiden tot het maken van een videogedicht.
Hier is nummer vijf.
Uit het audio-chapbook "Threatening Weather" (Whale Sound 2011, foto Jennifer L. Tomaloff)
komt het gedicht

An armed man lurks in ambush

Ladies wave their handkerchiefs in greeting, men lift their hats. The passing flock of crows spreads a bewilderment of shadows. Police disguised as woodcutters and Lithuanian tailors watch from behind lampposts. Each day brings less daylight, but also lessons in how to hull seeds. I look up at colossal windows arched like tombstones. All along and without claiming it, I’ve had a seat on the wagon that carries my coffin.

Oh, to be old and stoop-shouldered and walking through streets that aren’t there, pastel birds from discount pet stores rioting like exasperated horns and rattles and a statue of the dictator ducking into a doorway in a shapeless cape of melting snow.

I borrowed my broken yellow teeth from diseased longings. Icky, the child said. Even thieves had lost faith in the face value of paper money. Despite the film of dust on everything, winter retained some of the glitter of the Austro-Hungarian Empire. An old lady leaning a ladder against the side of her house was the only one in the village to escape. What next? Contact me with suggestions.

Als basistrack gebruikte ik een recente soundscape die ik maakte.

 

De beelden op de voorgrond zijn details uit een film over Pripyat (copyright Golden Movies Productions, 2009).
Beelden voor de ramp in de kerncentrale, beelden van de evacuatie, beelden van de spookstad nu. Vandaar de titel van de film; Not Again.
Hoewel het gedicht van Howie inhoudelijk over andere zaken en plaatsen gaat, wilde ik met de beelden uit Pripyat een andere dimensie toevoegen aan het geheel en de sfeer.

De 'whirlpool' van beelden die ik voor de achtergrond dit filmpje heb gebruikt komen van een vriendelijke collega haar grootouders. Een goed verborgen schatkamer aan beelden uit lang vervlogen tijden en landen die zichzelf niet meer zouden herkennen.

Not Again (An armed man lurks in ambush).



Gedicht "An armed man lurks in Ambush": Howie Good
Stem: Nic Sebastian (voor Whale Sound)
Concept, videobewerking, montage en muziek: Swoon
Dank aan fam. Van de Walle en Golden Movies Productions

The Stockholm Syndrome

In een vorige post schreef ik over "Contusion". Ik had daar al een tijdje beelden voor. Geknipt en geplakt.
Beelden die ik gelukkig mocht gebruiken van Anthony Jackson (man) en Diego Diaz (vrouw in douche).
Het filmpje lag (zo goed als) klaar om af te werken.
Tot ik vanmiddag het gedicht 'The Stockholm Syndrome' van Howie Good las en hoorde.

The Stockholm Syndrome

1
Several dead sparrows
dangle from the clothesline.
Should we leave
or press the doorbell?
The hostage in the video
blinked in Morse code.

2
I shout for help.
There are gallows at every crossroad.
Don’t forget to be happy,

the automated message says.

3
Blood provides
the only splash of color.
The sensation of drowning
is added to the list
of what’s not allowed.

Ik maakte een nieuwe track op basis van Howie's lezing en voegde beelden en oude opnames van mezelf toe aan het bestaande filmpje.
Enkele uren flink doorwerken, schaven en schuren...
et voilà;

The Stockholm Syndrome


Woorden en stem: Howie Good
Camera: Anthony Jackson, Diego Diaz en Swoon
Bewerking, montage en muziek: Swoon

Website Diego Diaz: http://www.diegodiazphotography.com/
Website Anthony Jackson: http://www.apfxstudios.com/ en op komst: http://www.slapitfilms.com/

Kneuzing

Enkele maanden geleden maakte ik al eens een videogedicht voor een werk van Sylvia Plath.

Nu hebben ze bij "Wagner & Van Santen" (die er jammer genoeg mee stoppen) een hele mooie uitgave met vertalingen ( door Lucienne Stassaert) van Sylvia Plath ;

Zie de duisternis lekt uit de scheuren.

Uit die vertalingen is mijn oog gevallen op 'Contusion' (Kneuzing)

Contusion

Color floods to the spot, dull purple.

The rest of the body is all washed out,

The color of pearl.

In a pit of rock
The sea sucks obsessively,
One hollow the whole sea's pivot.

The size of a fly,                                                              
The dooms mark
Crawls down the wall.
                                                                                                        
The heart shuts,                                                       
The sea slides back,
The mirrors are sheeted.    
                                                                                    
Kneuzing.

Kleur vloeit naar de plek, dofpaars.

De rest van het lichaam is helemaal uitgebleekt,
parelkleurig.

In een rotskloof
zuigt de zee bezeten,
die ene holte een spil voor de hele zee.

Een vlieg groot
kruipt het doemteken
langs de muur naar beneden.

Het hart slaat dicht,
de zee drijft weg,
de spiegels zijn omfloerst.

Een eerste voorzichtig poging tot het maken van de ondersteunende klanken voor de lezing van
Arlekeno Anselmo leverde de volgende track op:

Floathing Heart by Swoon Bildos

Een zoektocht naar beelden dringt zich op.

Nachtresultaat; Jellyfish

Als't lekker loopt mag je niet stoppen.

Ik loop al zo lang rond met het idee iets te doen met "Jellyfish" van Andrea Gibson, dat de afwerking
(na haar toestemming van gisteren) uitdraaide op een lange nachtmarathon ...
Fijne rush.

Een eerbetoon aan onvoorwaardelijke liefde, vriendschap en de nostalgie...

Jellyfish



Woorden & stem: Andrea Gibson
Videobewerking, montage en muziek: Swoon

Jellyfish van Andrea Gibson.

Via het onvolprezen 'Moving Poems' leerde ik het werk kennen van Andrea Gibson.
Andrea schrijft niet alleen met het hart op de tong. Ze is één van die mensen die, wanneer ze spreken, dat met zoveel passie en overgave doen dat ook de klank indrukwekkend wordt.

Jellyfish is een gedicht van haar dat rolt en loopt, slaat en zalft en gedrenkt is in een emotionele snik die nooit pathetisch wordt. Schoon.

Ik heb geprobeerd haar lezing van een minimale klankband te voorzien en heb dan de schrijfster een mailtje gestuurd met het verzoek een 'videogedicht' te mogen maken van haar gedicht en opname.

Jellyfish by Swoon Bildos

Vanochtend zat er een kort maar krachtig antwoordje in mijn bus;


"Yes!   I would love that!!!"

Fijn. En een eer.
De zoektocht naar beelden was al volop aan de gang...
een afwerking is op komst.

Jellyfish

She said "you are an astronaut clipped from the mothership
You are a jellyfish with no lips"
I said listen shortstuff
I skip my moon rock across your puddle dive
I'll kiss your punches with my nose
I bet you smell like butterfly
but I bet you dream cocoon
and I bet you never say the word 'fuck'

but we all know you do
My heart is a runway
I've been staring at this sky since my love took off
Will you be my friend?
Will you pull me a porchswing?
Will you punch me in the touch, just once?
I need to reset my bones
swingset my ribcage
so the next time somebody pushes me away
I'll swing right back to that chisel with my marble spine
Go ahead build me
Go ahead throw me at the storm like a fisherman's prayer
Do you ever think about God's ears?
Wonder if the levy broke a promise?
Wonder if the wrecking ball was trying to run its fingers
soft across the bricks
but its head was just too heavy?
Before you become my friend
picnic with my rubble
roadtrip with everyone I left in the dust
do the laundry from the last time I was loaded
how she found my trigger and we woke
with the sheets pulled above our heads
praying the mortician could make us pretty
None of us are pretty
but our ugly has an alibi
and our gorgeous has a baby sister
a sand collection or three harmonicas we keep blowing off
for that flute we carve from our wrists
Put your lips here
Tell me there is music in my blood
then tell me there is more in my light
Hang me chandelier from the last night
I believed this life had to hurt so much
I am done kneeling in the church of steepled smokestacks
Done stargazing traincrash
Give me windsprint
Tell me my fingerprints are the shape of ripples on a frozen lake
Tell me my coal mind will never collapse on my heart
I'll tell you these poems
they're my birthmarks
and I came this close to having them removed once
even kept that voice-box cutter hidden in my shoe the day that flight took off
but the runway
it's made of marble
made of gush
made of windmill
made of salt
and there is a sea of hopechest in every word I speak
praying to be open by the night
with its belly full of anchors
full of yield
Pull the shield from my wingspan
Teach me how the candlewax says thank you to the flame
Tell me how your mother says your name like an orchard going bloom
Angela
A doctor once told me I feel too much
I said so does god
That's why you can see the grand canyon from the moon
we are a telescope a riverbed
we are empty lockets melting into gold
we are hearts breaking bread
Fold me in the napkin poem
Pull the tinsel from my hair from all the past I cannot let go
My gills are adjusting to the air
The story husk peeled from my bones
My bones know the song of our tears
dripping from the faucet
ticking like a metronome

I know there is better music
Even in this cabin full of fever
tonight I'm catching nothing but the lightning bug
My body is a mason jar
transparent as a jellyfish
I wish for a heart you can see straight through
for a voice that glows in the dark
and a few really good friends to skip moon rocks to

Parental Guidance

Dit was een moeilijke...
Eerst was er de muziek 'Parental Guidance'



Dan een embryo van een idee.Een beeld? Een danser.
De drang 'eens iets te doen' met tv-storingen.

Storing.

Dan was er het gedicht 'My father's advice' van Howie Good.

Storing.

Wekenlang probeerde ik beelden van een balletdanser ergens in die vergelijking te stoppen.

Niks.

Storing.

Tot ik gisteren iets las over Richard Kuklinski.
Een persoon die qua storing kan tellen.

Storingen dus, geen danser.
gestoord(e invloeden)
verstoord...
Een parade van het Chinese leger maakt compleet.

Parental Guidance



woorden: Howie Good
Videobewerking, montage,
stemmen en muziek: Swoon

Faites vos jeux

Gisteren beloofd, gelezen (met dank aan de stuurmanskunsten van Theo Hijzen) en afgewerkt...

Met dank aan Uitgeverij P.

Faites vos jeux



Gedicht: Marleen de Crée
Vrouw & stem: Arlekeno Anselmo
Camera, bewerking, montage en muziek: Swoon

komend werk...Concreet

Amper een paar dagen werken aan de komende 2 films en er zijn toch enkele zaken in een andere stroomversnelling gekomen...

De andere bundels van Marleen de Crée bevatten zo'n schone woorden dat we niet anders konden dan die een plaats te geven...

(voorlopig) geen Gloed , maar wel uit de bundel 'Hinkelspel'
Met dank aan Uitgeverij P.

Faites vos jeux

nooit heeft de droom zich ontdaan

van zoveel licht, is hij in het donker

blijven hangen, is hij het spreken

van vaders verleerd, is de schaduw aangegaan

van het slot. gesluierd vlotten beelden

aan de horizon, trekken de flarden tot

op het zand, vage gebaren in dood gewicht.

vergeefse lachjes in vergeelde beken.

maar in de hoeken van de steen, gekneld

tussen keel en klank, breekt het gemurmel los,

rekt het vel van het verleden. bekoort

het vergezicht. begint de stilte te pulseren,

beminnelijk geweld. met sierlijke vingers tokkelt
het bloed op de rand van een woord.



Het filmpje is klaar. Enkel de lezing nog...Over enkele dagen te zien...


Het andere filmpje heeft ook de 'juiste' sporen te pakken.

'Parental Guidance' was al weken de werktitel, gisteren kwam ik
in de bundeltjes van Howie Good het gedicht 'My Father's Advice'
(uit 'Love is a UFO) tegen.
Een samenloop van gegevens waar ik me niet tegen wil verzetten.

My Father's advice

Wear hunter's camouflage.
You don't want to be
one of those people,
do you, whose goal in life
is symply to stand there
and look good?
Your grandmother was,
and the soldiers tore
a crying baby from her arms
and flung it on the fire.

Therefore, every day,

practice invisibility.
Plunge through intersections-

the busier, the better-

just as the light turns red.

Move often and without regret,

and leave no obvious trail,

no broken twigs and such, to follow.

The devil is upstairs humping

a pillow, pretending that it's you.

De beelden zitten nog niet precies hoe ze zouden moeten zitten, maar ook dit videogedicht is op komst over onafzienbare tijd...