Sleepdancing
Sleepdancing by Swoon Bildos
Van Yahia Lababidi kreeg ik dan weer een gedicht toegestuurd over zijn (gestorven) grootvader (Giddoo)
Giddoo
I visit my grandfather quite often, lately
sometimes, he knows he is dead
and is almost apologetic for it
with a kind, sheepish look on his face
As if guilty of securing a reprieve
yet still grateful for a little more life
the way he was in his last days
treating every morning as a gift
Other times he’s not sure himself
and I suspect he’s there to teach me
something to do with temperance
with mock awe, he’d pronounce me a ‘Philosopher’
a stoic of few, considered words, it was not for him
ponderous conversation or the big questions
In his final act, he was a humble man of the Book
which meant he found the echoes of my many books
(delivered in world historic accent, no less)
either amusing or frankly incomprehensible
For such talk, he reserved an arsenal of smiles
from the indulgent, to the gently sarcastic
hands folded neatly in his lap, legs almost braided
I'd tell him he resembled a human handkerchief
There are some, like Nietzsche, who take the noise
within, and send it out into the world, much amplified
Giddoo, as I called him, was un-Nietzschean that way,
he took the world din in, held it close, and hushed it.
Hoewel een ander (persoonlijk) gegeven, herkende ik dadelijk het gevoel dat hij weet op te roepen.
Het respect dat vermengd met de herinnering en het gemis, ruimte maakt voor bezinning en bezieling.
Ik geraak er nog niet helemaal uit, maar volgens mij moeten die twee samen te voegen zijn (in één glijdende beweging) met enkele beelden als steeds wederkerende herhaling. Het in dromen 'altijd achterna lopen van jezelf', 'steeds weer iemand van op zijn rug zien en als je dichter komt is hij weg'...
Maar ook gewoon een 'warm' beeld van iemand die niet langer is, maar altijd blijft...
Voorlopig geeft dat alles samen;
Sleepdancing (Giddoo)
Woorden: Yahia Lababidi
Camera, bewerking, montage en muziek: Swoon
No comments:
Post a Comment