Via de digitale weg krijg ik zo nu en dan een linkje door naar plaatsen en sites waar er nog en ander werk van David te lezen is.
Gisteren stuurde hij me naar Kill Author, waar er 2 van zijn proza-gedichten stonden (en te horen waren)
Eén daarvan riep direct vanalles bij me op; Thespianic Mythology No. 4
Het is zo'n stukje proza waar je eigenlijk niet van weet 'waarover' het gaat, maar waarvan je instinctief voelt 'dit is lekker'. Een beetje vreemd, een sfeer van verloren dagen, oude aula's, vervallen theaterfiguren, ...
David heeft het gedicht zelf opgenomen en gebracht.
Met veel inleving, wat de personages 'levend' maakt.
En, voor mij ook belangrijk, de klank ruikt een beetje naar een slechte radioverbinding.
Iets wat op zijn beurt perfect past bij de sfeer van het gedicht.
Thespianic Mythology No. 4 (foto door Jennifer Tomaloff)
“Iceland. Anesthesia? What was that word again?” The nebulous blue shadow cast his voice in the form of a question from the wings. He was never quite sure of himself in these situations. “It’s Gravy!” called an usher from the rear of the auditorium. “Gravy is majestic! Gravy is no false induction, jack!” Just then, the rotten eggs. A minute later, the salmon. They make their way upstream and gather old popcorn in readiness for their winter slumbers. “I could have been a flower girl,” the nebulous blue shadow whispered to himself as he shrunk in despondence. “I could have pondered {XXX}, physics, or subliminal linguistics. I am the opposite of river. I am a slave to my one distinguishable character—my lack of proper face.”"Of ik iets met dat gedicht (en die opname) mocht doen?"
"Graag."
Fijn.
Gisterenavond al meteen aan de slag met een opname die ik (toeval of niet) eergisteren maakte.
Dried out Green by Swoon Bildos
De match werkte. Ik kan dus aan de slag met opnames en beelden.
Resultaat over onafzienbare tijd...
No comments:
Post a Comment