De Sluis / The Sluice

In Dutch:

Een oude vriend zei me al meer dan een half jaar geleden;
"Probeer af en toe eens een uitstapje naar het Nederlands ook!"
Niet dat ik dat niet probeerde, maar het ontbrak me telkens weer aan durf om ze ook daadwerkelijk te gebruikden voor een videogedicht.
Net als vele groepen liever in het Engels zingen en schrijven, bleef ik ook mezelf 'verstoppen' wanner ik videogedichten maakte met eigen woorden.

Nu niet (meer).

Na onze showcase over videogedichten in de Permekebibliotheek waar ik ook video's liet zien met eigen woorden, zag ik plots in hoe 'vreemd' dat was.

Een Nederlandstalig gedicht dus.

De Sluis (Marc Neys - redactie: Willem Groenewegen)

Er is een kamer waar ik nooit zal wonen. Ze staat me helder voor de geest.
Het is een van die weinige kamers met een deur,
als een sluis.


Te midden van die kamer, grootse gladgestreken papieren, duizelingwekkend leeg.
Een maagdelijke vlakte omgeven door regelmatige rijen van pennen en poppen
die een kruisje op hun voorhoofd hebben. Anderen houden een foto vast.
De afbeeldingen zijn zuiver van kleur.
Fel en strak als een Mondriaan, waarin vlakken zijn opengelaten.


In de hoek van de kamer staat een schimmig figuur.
Met een gebaar van vergeefse tederheid, schraapt die de schors weg.
Ontdoet zich van een bovenlaag.
Het is slechts een paar stappen naar de deur
waar een verfijnd bewakingssysteem de sluis zachtjes sluit.

In de persoon van Willem Groenewegen vond ik een redacteur die me op weg hielp met de afwerking en het bijschaven van het gedicht.
Dat Willem (hij is een voortreffelijk vertaler) het gedicht dan ook nog eens wilde vertalen en inlezen in het Engels was de kers.

In het Engels:

Some months ago an old friend told me ; "Try to write in Dutch too, now and again!"
It's not that I did not try, but every time I did, I was too afraid to actually use it for a videopoem.
Like many bands in Belgium prefer singing and writing in English, I also kept myself 'hidden' when making videopoems with words of my own.
Not now, (not anymore).

In a showcase about videopoems a few weeks ago I showed a video with my own words (in English) and I suddenly realised how "strange" that actually was. So a Dutch poem...
Willem Groenewegen (an excellent translator) helped me out as an editor and he also provided me with an English translation. He even recorded an English version.

The Sluice (Marc Neys - translation: Willem Groenewegen)

There is a room where I will never live. I can see it clearly in my mind.
It is one of only few rooms with a door,
a sluice.


In the middle of that room, vast smoothed-out reams of paper, dizzyingly empty.
A virginal plain surrounded by regular rows of pens and dolls
with crosses on their forehead. Others hold onto photographs.
The pictures are pure in hue.
Bright and taut as a Mondrian, with spaces left unfilled.


In one corner of the room there is a shadowy figure.
With a gesture of futile tenderness, it is scraping off the bark.
Strips away an upper layer.
It is only a few steps towards the door
where an intricate security system slowly closes the sluice.

There are 2 videopoems now.
De Sluis; in Dutch with English titles and The Sluice; in English with Dutch titles.

I used the same track for both video's:

The images I used are treated and layered recordings I made of a procession ('the act of moving along') and of the removal of a toenail (pain), juxtaposed with a piece of footage of me and my cat (at peace, at ease) that was filmed by a visitor (thanks Jeroen) some time back.
To fill the 'vast smoothed-out reams of paper, dizzyingly empty' I added random images from the internet edited as a fast reel.
'The Sluice' to a place somewhere between a dream and a nightmare, where the things you wish for might come frightfully close...
Anyways, here are the two video's.

De Sluis

woorden, stem, camera, concept, montage & muziek: Swoon
redactie, vertaling: Willem Groenewegen

The Sluice

Words: Swoon
Text editor, translation & voice: Willem Groenewegen
Concept, camera, editing & music: Swoon