Ochtend (Dawning)

De samenwerking tussen Yahia Lababidi en mezelf is al behoorlijk vruchtbaar gebleken.
Morgen (30/04/2011) worden er verschillende gedichten van hem gepubliceerd in The Tower Journal, waarbij 'ons' filmpje 'Words' (met een extra introductiepagina omtrent ondergetekende) aandacht krijgt.
's avonds krijgt 'Clouds' een eerste screening op het 'West Virginia Mountaineer Short Film Festival'

Gisteren publiceerde Het Poëziecentrum een essay en drie gedichten over de Egyptische revolutie van Yahia (in een vertaling van Katelijne De Vuyst) op hun site.
Vooral het gedicht "Ochtend" spreekt me wel aan om te bewerken.

Ochtend
Er zijn uren waarop alles knarst,

als stoelen hun armen strekken, tafels hun poten,
en kasten hun rug doen kraken, onachtzaam.

Ze zijn het decente denkbeeld moe
op een vaste plek te blijven steken
niet van hun standplaats weg te mogen.

Ook mensen die werken of beminnen
kennen zulke pijn die toeneemt
als hun boedel rebels begint te schuiven

Zoals een continent, beslissend en onmerkbaar:
iets geeft mee, gaat stuk of slaat op drift
zodat alles moet worden herzien,

Op een ochtend, toegevend aan een niet te tomen drang
naar wanderlust, met een zware deur half bewust
op een kier gelaten, en een nieuw licht dat binnenglipt.

Een stuk onbeweeglijkheid geeft eindelijk op,
snelt plotseling weg op houten benen,
gezwind als een paard dat de stal ontvlucht.

Dawning

There are hours when every thing creaks
when chairs stretch their arms, tables their legs

and closets crack their backs, incautiously

Fed up with the polite fantasy
of having to stay in one place
and stick to their stations

Humans too, at work, or in love
know such aches and growing pains
when inner furnishings defiantly shift

As decisively, and imperceptibly, as a continent
some thing will give, croak or come undone
so that everything else must be reconsidered

One restless dawn, unable to suppress the itch
of wanderlust, with a heavy door left ajar
semi-deliberately, and a new light teasing in

Some piece of immobility will finally quit
suddenly nimble on wooden limbs
as fast as a horse, fleeing the stable.

Ik denk eraan om de track Lava te gebruiken als basis voor de beelden en de lezing...
13. Lava by Swoon Bildos

Plaatje

Swoon heeft een plaatje.
Er staan geluiden op...
en soms een flard melodie...

Er wordt niet op gezongen.

Diegene die het album graag hebben kunnen het gratis en voor niks  downloaden

Beluisteren kan hieronder.




Beyond the void (Helis for Bildos)



't misschien enkel iets voor de 'liefhebber', maar ik heb ze met veel plezier bijeen geschraapt...

uitdijingen

Het blijft verbazingwekkend lekker lopen met mijn eerste inschrijvingen voor filmfestivals en wedstrijden...

Nu zaterdag is er mijn allereerste 'screening en selectie' op 'The one minutes belgian open' met 'Could it be'
Diezelfde dag de publicatie van 'Words' (gedicht van Yahia Lababidi) in Tower Journal.

Nog op diezelfde  30 april ook mijn tweede 'screening en selectie' op 'The West Virginia Mountaineer Short film Festival' met 'Clouds' (ook een gedicht van Yahia Lababidi)





Zojuist kreeg ik ook de uitslag van de eerste wedstrijd van 'Moving Poems';
mijn filmpje voor 'Fable' van Howie Good mocht daar de eerste plaats wegkapen...




't zijn en blijven zaken die deugd doen...

Groen filmpje

Een tijdje terug kreeg ik via de ondoorgrondelijke kanalen van het internet een berichtje over een groen kunstproject. Artport Making Waves.

Ik hou wel van een beetje groen.
Ik hou veel van van veel groen, eigenlijk...

Toeval wil dat ik op de moment van dat bericht net een track klaar had liggen met de titel 'Grow'
Een toevalligheidje dat ik niet kon laten liggen...

"Grow" is uiteindelijk een experimenteel bewegend schilderij geworden, een klankdicht met beeld, een gedicht zonder woorden.
Ik heb geprobeerd om de poëtische schoonheid van de plantengroei in de natuur in beeld te brengen, afgeschilderd als een bijna dierlijk, micro-organisme dat voortdurend in ontwikkeling is.
En zo nog van dat soort uitleg...
Eigenlijk zou kijken luisteren moeten volstaan.

Grow

Website

Arlekeno Anselmo maakte voor mij een website...

Daar ben ik blij mee...zeer.

Daar ben ik dankbaar voor...zeer.

Coney Island Blue

Herinner u van een vorig bericht Velimir Lobsang.

Zijn gedicht Blues riep bij mij beelden op van een vergane glorie enerzijds en een overrompeling (overspoeling) van weemoed anderzijds... Coney Island komt dan bij mij al gauw om de hoek kijken...

De track is aangepast (Arlekeno Anselmo zorgde alweer voor een glasheldere lezing) en aangevuld met een mooie sample van Godspeed You Black Emperor.

De beelden die ik van het begin af aan voor ogen had dienden enkel nog 'rollercoastergewijs' bewerkt worden...

Coney Island Blue



Woorden: Velimir Lobsang
Stem: Arlekeno Anselmo & Swoon
Beeldbewerking, montage & muziek: Swoon

Publicaties op het web...revisited

Als een kiezeltje in het water...
Mijn filmpjes en videogedichten blijven hun weg zoeken over uitdijende virtuele kringen.

Een aangename vaststelling. 

Moving Poems (waar het sowieso begon) plaatste vorige week Sleepdancing en zal deze week onze Engelse versies (van bewerkingen van Marleen de Crée) plaatsen van Of wel (Not Yet) en Of wel (Either Way)

De Nederlandse versie van Of Wel werd vorige week overgenomen door de blog van JJ Pollet

Op 30 april gaat de 'Spring-Edition' van The Tower Journal on-line . Daarin enkele gedichten en samenwerkingen van Yahia Lababidi.
Ook mijn  Words en enkele van mijn stills krijgen daarin aandacht.

Op dezelfde dag heb ik met 'Could it be' in verkorte versie mijn eerste publieke screening op 'The One Minute Belgian Open'

Allemaal zaken waar ik ongelofelijk blij mee ben...
Mijn dank gaat dan ook uit naar de betrokken personen die deze uitdijingen mee verzorgen...

Het blijft deugd doen en dat is op zich dan weer de perfecte voedingsbodem voor 'goesting' in meer filmpjes...

Blues in de maak...

Velimir Lobsang. Ik zeg het nog eens; Velimir Lobsang.
Het is niet bepaald de naam waarbij iedereen denkt...ah ja, Velimir Lobsang.
Maar hij klinkt wél lekker.
Probeer hem nog eens even...Velimir Lobsang.
'Velimir' is de voornaam van de Russische futurist 'Chlebnikov' en 'Lobsang' is een Tibetaanse naam die zoiets betekent als 'positieve, heilzame studie', aldus J.V. een ex-collega die onder het wonderlijke pseudoniem Velimir Lobsang gedichten schrijft.

Hij stuurde me er enkele op. Altijd blij mee. Woorden van een ander.
Over zijn werk:

"De schrijver in mij verwringt de woorden, deconstrueert, collageert op een organische manier.  Ik wil de taal op mijn manier laten ademen, kronkelen, exploderen, lijden, roepen, smelten..."

Mijn nieuwsgierigheid gewekt. Een eerste voorlopige keuze viel op 'Blues'

Blues

indigoblauwe noten
rijpen diep

onvoorspeelbaar
aan de branding
van mijn binnenzee

als wrakhout
spoelen woorden aan
uit taalloze nevels

trage boodschappers van verten
ontsteken in mij
een onblusbare stem

Op het eerste gezicht eenvoud. Maar ik voel iets broeien. Onderhuids.
Een eerste gefröbel met klanken leverde alvast deze track op.

Geen idee of ik hem ga gebruiken (ook al zijn er al enkele beelden),
maar een filmpje met werk van Velimir Lobsang is zeker in de maak.

Blues

Coney Isand Blue (Feat. Arlekeno Anselmo) by Swoon Bildos

Of Wel, resultaat...

Eerder deze week berichtte ik dat de bewerking van 'Of Wel' van Marleen de Crée in een stroomversnelling zat...

Er waren klanken, er waren beelden...een embryo van een idee.

Er volgden enkele dagen van koortsachtig doorschuiven, beelden knippen, muziek aanpassen...

De ogenschijnlijk 'ik gooi het er hier even uit - lezing' van Arlekeno Anselmo kwam er gisteren met de hulp van Theo Hijzen.

Een beetje doorwerken en roeren in de soep leverde een resultaat af. Wij zijn er blij mee.

Of Wel



Gedicht: Marleen de Crée
Stem: Arlekeno Anselmo
Videobewerking, montage en muziek: Swoon

Could it be (coming up short)

Ik ben meer dan behoorlijk opgetogen dat de korte versie van 'Could it be' bij de 20 genomineerden is van het One Minute Belgian Open 2011 (in de categorie 'Art & Narration)

One Minutes of eenminuut films zijn video’s van precies 60 seconden inclusief titels. The One Minutes Belgian open organiseert voor de vijde maal een festival met competitie.
Er zijn 3 categoriën (Art & Narration, Documentary & Portrait en Animation & Visual Effects)

Op de grote finale van 30 april 2011 in de Sphinx cinema in Gent worden alle genomineerde filmpjes getoond en gaat de winnaar van elke categorie aan de haal met 1000 euro.

Ik ben al lang belachelijk blij dat ik mijn eerste nominatie voor een festival op zak heb.

Could it be (coming up short)



Videobewerking, montage & muziek: Swoon
Gedicht en stem: Jean 'Binta' Breeze

Of wel

Arlekeno Anselmo en ik maakten al eerder een filmpje bij een gedicht van Marleen de Crée.
Het gaat daar niet bij blijven.

Haar bundel 'Het is niet de Lava' bevat nog enkele pakkende pareltjes die schreeuwen om een bewerking.

Zo ben ik begonnen met de voorbereidingen van 'Of wel'
Er zwerven al beelden van verlaten gebouwen, Tsjernobil, en zeemeeuwen door mijn hoofd.

Een 'soundscape' waarin de beelden en de voordracht in moeten drijven heb ik al klaar;

Of Wel (Feat Arlekeno Anselmo) by Swoon Bildos

 Het is een beetje een donkere, droevige 'drone' van een track...

of wel

het raam loste stukje bij beetje op.
contouren lossen een stukje op,
ook geluiden losten een beetje op.
een groot gezoem. men hoorde de klink
dichtgaan van een allerlaatste deur.
een tapijt van lege uren en
beloofde regen. stil nu maar.

water knabbelt aan het zand,
herfsttij van de twijfel.
blijven of niet. schuim smelt

in schuim. het getijde van de maan
spoelt in het lijf, klotst in het bloed,
slijpt de rand. kruim aarzelt op het woord.
zal het wel of niet. ongehoord zal het
in het water schuiven. voorbij het niets,

als een vlakland dat de avond lost.
een beetje gloed, stil, gewoon wat later.


Kwestie is nu nog de juiste beelden, met de juiste voordracht op de juiste manier bij elkaar in een badje stoppen en klaar...

Hopelijk binnen onafzienbare tijd te zien op de gewoonlijke plekken...

Geheimpje van de dichter

Ik kreeg begin deze week en cadeautje.
Dat is fijn, ik krijg graag cadeautjes. Zeker als het woorden zijn...iemands persoonlijke woorden.

Gunther Verheyen is een vriend uit een ver verleden die ik een paar jaar geleden terug tegenkwam
(en virtueel nog veel tegenkom)

Hij schreef al in dat ver verleden en doet dat (gelukkig) nu nog.

Zijn besprekingen en persoonlijke ontboezemingen op
zijn blog Ullizee zijn vaak 'food for thought' voor mij.

Zijn gedichten zijn dat ook.
La Nouvelle Cycluste was het cadeautje, 'Geheimpje van de dichter' de motor van mijn filmpje.

Zoals Gunther zelf schreef:

"Een gedicht dat er niet meer bijhoort, wel in de bundel staat, maar na de afsluitende inhoudsopgave.
Eentje dat over het dichten zelf gaat. En ook weer niet.
Als het allemaal voorbij is, even komt zeggen dat de (op dat moment) gelezen woorden zichzelf niet kunnen zijn, want dat er teveel verzwegen bleef.
Iets dat verwijst naar iets ongeboren, woorden die hun plaats nog zoeken, het contrast van eeuwig en het kind terwijl het wel lijkt te verdwijnen nog voor het op de wereld staat.
Een beetje zoals de bundel, een beetje het essentiële levensgevoel ook van de dichter in kwestie."

Ik was blij met het cadeau en ben blij dat mijn beelden een extra dimensie mogen zijn bij zijn woorden.

Geheimpje van de dichter



Gedicht: Gunther Verheyen
Lay-out en stem: Arlekeno Anselmo
Beeldrecyclage, bewerking, montage en muziek: Swoon

Publicaties op het web...

Mijn poëziefilmpjes krijgen hier en daar weerklank...
Iets wat ik alleen maar kan toejuichen en waarmee ik zeer blij ben.

Nog Niet, wat we maakten naar het gelijknamige gedicht van Marleen de Crée werd geplaatst door de Contrabas en door het Poëziecentrum.
Fijn, ook voor Marleen zelf die al eerder liet merken zeer tevreden te zijn.

Words, wat ik maakte met hulp van handgebaren van Marjan De Cuyper en verfgeklieder van Arlekeno Anselmo werd eerst goed ontvangen door de dichter Yahia Lababidi;

"Good God, that was Beautiful, Marc - my favorite, to date! (Hand) signing was an inspired touch...Haunting, balletic grace -somehow. It reminded of an embryo and that wondrous-strange inner space. Thank You, man, for this gift."

Moving Poems plaatste alvast 'Words' op zijn site.
Mary Ann Sullivan, redacteur van de Tower journal  heeft gevraagd om het filmpje op te mogen nemen in hun 'lente-editie' naar aanleiding van publicatie van enkele van Yahia's gedichten. Dat is fijn, voor ons beider werk. Publicatie voorzien tegen het einde van april.

Het zijn allemaal signalen om  weer door te gaan op de ingeslagen weg...

Sleepdancing (Giddoo)

Ik loop al enige tijd rond met een stukje muziek. Beetje statisch. Ergens tussen droom en nachtmerrie, tussen herdenking en verdriet (Sleepdancing)

Sleepdancing

Sleepdancing by Swoon Bildos

Van Yahia Lababidi kreeg ik dan weer een gedicht toegestuurd over zijn (gestorven) grootvader (Giddoo)

Giddoo

I visit my grandfather quite often, lately
sometimes, he knows he is dead
and is almost apologetic for it
with a kind, sheepish look on his face

As if guilty of securing a reprieve
yet still grateful for a little more life
the way he was in his last days
treating every morning as a gift

Other times he’s not sure himself

(as we tend to be about mortality)

and I suspect he’s there to teach me

something to do with temperance

When he lived, and wanted to tease a little
with mock awe, he’d pronounce me a ‘Philosopher’
a stoic of few, considered words, it was not for him
ponderous conversation or the big questions

In his final act, he was a humble man of the Book
which meant he found the echoes of my many books

(delivered in world historic accent, no less)
either amusing or frankly incomprehensible

For such talk, he reserved an arsenal of smiles
from the indulgent, to the gently sarcastic
hands folded neatly in his lap, legs almost braided
I'd tell him he resembled a human handkerchief

There are some, like Nietzsche, who take the noise
within, and send it out into the world, much amplified
Giddoo, as I called him, was un-Nietzschean that way,
he took the world din in, held it close, and hushed it.

Hoewel een ander (persoonlijk) gegeven, herkende ik dadelijk het gevoel dat hij weet op te roepen.
Het respect dat vermengd met de herinnering en het gemis, ruimte maakt voor bezinning en bezieling.

Ik geraak er nog niet helemaal uit, maar volgens mij moeten die twee samen te voegen zijn (in één glijdende beweging) met enkele beelden als steeds wederkerende herhaling. Het in dromen 'altijd achterna lopen van jezelf', 'steeds weer iemand  van op zijn rug zien en als je dichter komt is hij weg'...
Maar ook gewoon een 'warm' beeld van iemand die niet langer is, maar altijd blijft...

Voorlopig geeft dat alles samen;

Sleepdancing (Giddoo)



Woorden: Yahia Lababidi
Camera, bewerking, montage en muziek: Swoon