Nightvision (This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way)

Een werkproces. Een samenloop van omstandigheden.


Eerst kwam ik (op zoek naar gepaste beelden) 'testfilmpjes' tegen van 2 verschillende video-makers.

Kristoffer Jansson en Keith Marcel wilden allebei hun nieuwe camera en/of lens testen bij nacht.
Ze gebruikten allebei een jonge rokende figurant/acteur. Ze maakte er beiden een schoon, licht melancholisch, portret van. Hoewel gemaakt door mensen aan beide kanten van de oceaan, waren de beelden gemaakt om samen te zijn.

Ik zag wel iets in die samenvoeging van die 2 verschillende filmpjes, met een eigen stukje
muziek.




Nightvision. (Voilà, een titel)


Aan de andere kant was ik alweer aan het grasduinen in de geweldige verzameling (goed gelezen en opgenomen) gedichten die te vinden zijn op Whale Sound van Nic Sebastian.Tussen die opnames vond ik het gedicht
'This was supposed to ba about Karl, but it didn't end up that way' van Sherry O'Keefe.
(first published by: Pank)

Naast een geweldige titel ook nog eens een pakkend stukje proza...

'This was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way'

His name was Pompey but he was not the original one.
This one was tender about old swords but serious
when it came to storing the same sixpence
in his pocket from the trousers he wore before.
If you asked him, he might tell you
he was not a fathered boy.
At first, you didn’t know him
well enough to ask. Once you showed him how
to align a magnet on a skipper rock
you realized you had no need
to ask him, he would tell you everything.
You both knew what it was like to live
outside watching in. You both knew someone
from across the way and how they hanged
rag dolls by the hair, caught in bureau drawers.
This gave you both the shivers, but others
called them dauntless. This was a word
he had learned in a book you had read the night before.
Did a person really have to build a raft and float
the Mississippi to be dauntless? And what about
the people who didn’t? Were they considered
daunt? Until he showed up, there had been
no one you could ask.




Tegen zo'n samenloop van omstandigheden kan en wil ik mij niet verzetten. Integendeel.

Ik heb de 2 videomakers en de dichteres gevraagd of ik 'aan de slag mag' met hun werk.

Ze zegden alle drie ja. Fijn!


'Nightvision' dus. Een film met beelden uit Zweden, VS en België. Met als 'script' een gedicht uit de VS...

Ik hoop er een eindresultaat mag uitgroeien dat meer is dan de spreekwoordelijke som der delen.

Journeys

Journeys (The heart of darkness).

Boat.
Train.
Car.
Plane.

Geknipt.
Geplakt.
Geplaatst.

Een vingeroefening.
Speeltjesding.

Journeys (The heart of darkness)



Camera, Bewerking, montage
en muziek: Swoon
Dank aan Fam. Van de Walle

Welcome to hard times; resultaat;

Enkele weken terug schreef ik al over het gedicht "Welcome to hard times" van Howie Good.

Het was uiteindelijk een behoorlijke 'worsteling' om de beelden (met dank aan Mathew Augustus)  te krijgen zoals ik ze wilde.
(Of zoals de woorden en de track het wilde?)

Moody, mistig, onduidelijk...
Het was de bedoeling dat de beelden niet echt helder of duidelijk waren...ze moesten opkomen (als golven) en dan weer terug verdwijnen.
Zo maar,...

Enfin.
't is klaar.

Welcome to hard times



Woorden: Howie Good
Stem: Nic Sebastian (voor Whale Sound)
Camera: Mathew Augustus en Swoon

http://vimeo.com/mathewaugustus

Montage, bewerking en muziek: Swoon

Remake / Remodel: "What do animals dream?"

Een half jaar geleden maakte ik (een nogal experimenteel) filmpje op basis van het gedicht
'What do animals dream?" van Yahia Lababidi.
Een filmpje waarvan ik het werkproces meer naar waarde schat dan het eindresultaat...

Nu kreeg ik eerder deze week Yahia zijn laatste dichtbundel
"Fever Dreams" toegestuurd.
(Bestellen. Betalen. Beleven!)

Daarin staat ook 'What do animals dream' en prompt kreeg ik goesting om het gedicht opnieuw van klank en beeld te voorzien.
Anders deze keer.

Ik denk hierbij aan sp(r)ookachtige, warme beelden van bossen en takken...een meer zweverige track (fearless in reverse) en veel beestekes natuurlijk.

 

What do animals dream?

Do they dream of past lives and unlived dreams
unspeakably human or unimaginably bestial?

Do they struggle to catch in their slumber
what is too slippery for the fingers of day?

Are there subtle nocturnal intimations
to illuminate their undreaming hours?

Are they haunted by specters of regret
do they visit their dead in drowsy gratitude?

Or are they revisited by their crimes
transcribed in tantalizing hieroglyphs?

Do they retrace the outline of their wounds
or dream of transformation, instead?

Do they tug at obstinate knots
inassimilable longings and thwarted strivings?

Are there agitations, upheavals or mutinies
against their perceived selves or fate?

Are they free of strengths and weaknesses peculiar
to horse, deer, bird, goat, snake, lamb or lion?

Are they ever neither animal nor human
but creature and Being?

Do they have holy moments of understanding
deep in the seat of their entity?

Do they experience their existence more fully
relieved of the burden of wakefulness?

Do they suspect, with poets, that all we see or seem
is but a dream within a dream?

Or is it merely a small dying
a little taste of nothingness that gathers in their mouths?

Resultaten over enkele weken, dagen,...

Journeys (Heart of darkness)

't Is tijd.
't Is tijd om (nog) eens iets te maken zonder woorden.
Een gevoel, een gedachte...en beeld.

Abstraheren. Strippen. Ontdoen van zijn eigenheid en zijn rechtlijnige duidelijkheid.

Dan die beelden terugbrengen. Laag boven laag.

Herhalen.

En opnieuw samenbrengen...haaks op elkaar laten staan.

Er is muziek:

Er zijn basisbeelden...
Het proces is in volle gang.
Knip. Plak.
Resultaat later.

Zonder.

Krk en Canvas en screenings

Nee, geen nieuwe versie van 'Creatief met kurk'.
Wel een nieuwsupdate.

Vanavond maakt mijn minuutversie van 'Words' naar een gedicht van Yahia Lababidi zijn TV-debuut.
Met dank aan de 'canvasminuut'




Ook minuutversies van andere filmpjes als 'The Stockholme Syndrome', 'CtrlC / CtrlV', en 'On Edward Hopper's Automat' haalden de website van de 'canvasminuut'.



Tussen 12 en 14 augustus wordt 'Unentitled' (ook naar een gedicht van Yahia) gescreend op het
tweede 'Experimental film and video festival (D)FEFV' in Krk, Kroatië.



Twee selecties waar ik blij mee ben.

Moving Poems van de immer onvermoeibare Dave Bonta plaatste de afgelopen weken nagenoeg al de videogedichten die ik maakte voor de gedichten van Howie Good. Ook dat blijf ik enorm fijn vinden.

En nu terug naar 'creatief met kurk'.

Welcome to hard times

Er komt voorlopig nog geen einde aan de bron van inspiratie die de gedichten van Howie Good voor mij kunnen zijn.
Sommige van zijn gedichten lezen als romans, roepen beelden op als ware het films. Duister. Heel vaak krijg ik donkere beelden bij Howie's woorden. (misschien daarom dat ik zo vaak naar zwart/wit teruggrijp bij filmpjes voor zijn gedichten?)

Uit Threatening weather ( een audio chapbook bij Whale Sound) waar ik eerder al "An armed man lurks in ambush" uit gebruikte, komt het dreigende

"Welcome to hard times".

He was still a long way away when he limped into view. Maybe the airport was fogged in, maybe the disease was contagious. He rolled his suitcase over the railroad tracks, bumpity bump, drenched in the coldness of passing headlights. It was a little past midnight, an hour I once knew well. A woman with her throat slashed stepped out of the doorway and boldly offered the garish wound for him to kiss.

I had a job as a guard in the local museum of antiquities. On most days, the visitors were few, but serious. It may have been a mistake for the captain to order an extra tot of grog for his men. Sailors from the ship eyed the red fire axe on the wall. I am ashamed of mankind, was all one said.

What strange weather we were having. The only light came from the flashes of electrical activity associated with panic attacks. I tried to sleep, but a so-called colleague phoned with a question. You OK? she asked. I pretended I didn’t understand. It began to snow where the general stuck a round-headed pin in the map.

 

Ook nu weer geweldig gelezen en opgenomen door Nic Sebastian.

Mist, grijs, spookachtig, vaag, getroubleerd, wazig,... het zijn allemaal woorden en vooral beelden die ik voor me zag bij het horen van dit gedicht.

Enkele late nachten en vroege ochtenden later had ik alvast een 'grijze' (lees: weemoedige) track.
Hard Times:


Aan beelden wordt naarstig gewerkt. Maar mistig (zie voorlopige still; 'Busstop')  gaat het worden.

On Edward Hopper's Automat. Resultaat.

In een eerder bericht over het schilderij "Automat" van Hopper en het daarop gebaseerde gedicht 'On Edward Hopper's Automat' van H.K. Hummel  schreef ik al dat ik een 'donker' filmpje wilde.
Unheimlich!

Vertrokken van nachtbeelden met verglijdende lichten van auto's en het stedelijk nachtleven als achtergrond, heb ik geprobeerd het verhaal te vertellen van wat (wie) je niet ziet op het schilderij.

Zit ze daar werkelijk alleen? Wie ziet haar? Weet ze dat er mensen kijken naar haar?

Wat kan er allemaal gebeuren na het gedicht. na het schilderij.


On Edward Hopper's Automat



Gedicht: H.K. Hummel (uit Handmade Boats)
Stem: Nic Sebastian voor Whale Sound
Camera, montage, bewerking en muziek: Swoon
Met dank aan:

On Edward Hopper's Automat

Edward Hopper schilderde zijn 'Automat' in 1927. 

De Amerikaanse dichteres H.K. Hummel schreef er een mooi, bijna troostrijk, gedicht over. Een gedicht waarin de melancholie zachtjes aanschurkt tegen de ongerustheid over het meisje in het schilderij.

Het gedicht verscheen in Handmade Boats, dat werd uitgegeven als 'audio-chapbook' door Whale Sound (2010)

On Edward Hopper's Automat 

Removing a single kid leather glove,
she cups the brief heat of a demitasse,
rests without disguising: she is loitering.

Girls don’t choose to idle gloom-time alone;
mothers’ warnings leaden the marrow:
other’s desires wedge in and split like trick ice.

Beyond the fence of floodlight,
fears circle and snarl like Transylvanian wolves.
One can suffer night terrors

fully awake. Sitting in the bright, tiny automat,
she is on a derelict raft, surrounded by a hundred
flares of alligator eyeshine.

Mother night, your Keres are busy scavenging.
Daughter doom and daughter sleep are adamantine
moons satelliting a magnetic body.

Oh, pity the bare-legged, full-cheeked one
protected only by a hat brim and a clutch of coins.
Someone come walk the girl home, see her safely to her door.

Het was vooral die laatste zin, in combinatie met de regel  "I was lookin' back to see if you were lookin' back at me to see me lookin' back at you" uit 'Safe from harm' van Massive Attack, die mij het idee gaf voor een  filmpje in de sfeer van die regel en dat lied.

Voor een opname van het gedicht kwam ik terecht bij Whale Sound.
Op de website Whale Sound worden verschillende 'web-dichters' verzameld en gelezen.
Nic Sebastian, de drijvende kracht (no pun intented), achter Whale sound verzamelt, leest en maakt opnames van gedichten. Het is een geweldige bron voor videogedichten als je het mij vraagt.

Ik heb haar gevraagd of ik haar opnames mag gebruiken. Dat mag. Fijn.
Ook H.K. Hummel gaf de toestemming om haar gedicht te gebruiken in een filmpje.

Het resultaat wordt behoorlijk donker (dat is ook de 'werktitel' van de track) en onbehaaglijk.

Donker by Swoon Bildos


Beelden zijn al verzameld. Wacht enkel nog de afwerking. Soon! 

Fear in reverse

Swoon heeft nog eens wat geluiden verzameld.
Een CD als het ware.

Fear in reverse

Een verzameling soundscapes en klanken
voor voorbije en toekomstige films en projecten.










Beluisteren kan hier...

Fear in reverse by Swoon Bildos

Gratis en voor niets downloaden kan via deze link:

https://rapidshare.com/files/3350878128/Fear_in_reverse.rar

Not Again (Pripyat). An armed man lurks in Ambush (Howie Good)

Whale Sound is een prachtige bron van inspiratie, poëzie en geluid. Nic Seabastian geeft dichters de kans om gelezen en gehoord te worden. Toejuichen, zoiets.
Bejubelen, zelfs, daar ik gebruik mag maken van de opnames (zolang de dichters ook hun toestemming geven natuurlijk)

Howie Good is zo'n dichter. Al vier keer wisten zijn woorden me te verleiden tot het maken van een videogedicht.
Hier is nummer vijf.
Uit het audio-chapbook "Threatening Weather" (Whale Sound 2011, foto Jennifer L. Tomaloff)
komt het gedicht

An armed man lurks in ambush

Ladies wave their handkerchiefs in greeting, men lift their hats. The passing flock of crows spreads a bewilderment of shadows. Police disguised as woodcutters and Lithuanian tailors watch from behind lampposts. Each day brings less daylight, but also lessons in how to hull seeds. I look up at colossal windows arched like tombstones. All along and without claiming it, I’ve had a seat on the wagon that carries my coffin.

Oh, to be old and stoop-shouldered and walking through streets that aren’t there, pastel birds from discount pet stores rioting like exasperated horns and rattles and a statue of the dictator ducking into a doorway in a shapeless cape of melting snow.

I borrowed my broken yellow teeth from diseased longings. Icky, the child said. Even thieves had lost faith in the face value of paper money. Despite the film of dust on everything, winter retained some of the glitter of the Austro-Hungarian Empire. An old lady leaning a ladder against the side of her house was the only one in the village to escape. What next? Contact me with suggestions.

Als basistrack gebruikte ik een recente soundscape die ik maakte.

 

De beelden op de voorgrond zijn details uit een film over Pripyat (copyright Golden Movies Productions, 2009).
Beelden voor de ramp in de kerncentrale, beelden van de evacuatie, beelden van de spookstad nu. Vandaar de titel van de film; Not Again.
Hoewel het gedicht van Howie inhoudelijk over andere zaken en plaatsen gaat, wilde ik met de beelden uit Pripyat een andere dimensie toevoegen aan het geheel en de sfeer.

De 'whirlpool' van beelden die ik voor de achtergrond dit filmpje heb gebruikt komen van een vriendelijke collega haar grootouders. Een goed verborgen schatkamer aan beelden uit lang vervlogen tijden en landen die zichzelf niet meer zouden herkennen.

Not Again (An armed man lurks in ambush).



Gedicht "An armed man lurks in Ambush": Howie Good
Stem: Nic Sebastian (voor Whale Sound)
Concept, videobewerking, montage en muziek: Swoon
Dank aan fam. Van de Walle en Golden Movies Productions