Onderweg / Transit - a tryptich

A 'new' tryptich.
Three poems of my own, written while making the video.
Letting my sounds and images influence what I was writing.
Let what was written be an influence on the video...
Two poems that I wrote in Dutch (Finally), but got translated with the help of Willem Groenewegen and Annmarie Sauer and one I wrote in English, but I felt sorry for that fact from the moment I 'released' the video.

Onderweg / Transit is me looking back, looking foreward and looking in.
Have a look and listen for yourself...

Three panels...

De reductie van een heldere hemel

Alleen in een nacht met een deadline hoorde ik hoe een warme hese stem hallo zei.                              

Twee keer.

In mijn mond de smaak van rauwe vis.
Vingers probeerden mijn kaken te ontklemmen.

Heel even zag ik alles vanuit haar perspectief.
Met haar geheugen alleen voor feiten en cijfers.

De onzichtbare kant, de achterkant, de B-kant, de onder- en binnenkant van alles loste op in landschapsfragmenten die steeds verder vergleden.
Bleef slechts over een berg met een lichte en een donkere kant.  

De mogelijkheid van verkeerd te kiezen maakte mij paranoïde.

Ik verstijfde.

De zee verstilde en alle kleuren verdampten.

In de verte kon ik horen hoe een oplossing werd weggesleept.

The reduction of a clear skyI was alone on a night with a deadline when I heard a warm husky voice saying hello.
Twice.

My mouth tasted like raw fish.
Fingers tried to unlock my jaw.

For a brief moment I saw everything from her perspective.
She only had a memory for facts and numbers.

The invisible side, the flip side, the bottom and inside of everything around me dissolved into fragments of a landscape sliding further and further away.
The only thing left to see was a mountain with a bad side and a good side.

The possibility of the wrong choice made me paranoid.
I froze.
The sea went quiet and all the colors vaporized.

In the distance I could hear a solution being dragged away.



De SluisEr is een kamer waar ik nooit zal wonen. Ze staat me helder voor de geest.
Het is een van die weinige kamers met een deur,
als een sluis.

Te midden van die kamer, grootse gladgestreken papieren, duizelingwekkend leeg.
Een maagdelijke vlakte omgeven door regelmatige rijen van pennen en poppen
die een kruisje op hun voorhoofd hebben. Anderen houden een foto vast.
De afbeeldingen zijn zuiver van kleur.
Fel en strak als een Mondriaan, waarin vlakken zijn opengelaten.

In de hoek van de kamer staat een schimmig figuur.
Met een gebaar van vergeefse tederheid, schraapt die de schors weg.
Ontdoet zich van een bovenlaag.
Het is slechts een paar stappen naar de deur
waar een verfijnd bewakingssysteem de sluis zachtjes sluit.

The Sluice There is a room where I will never live. I can see it clearly in my mind.
It is one of only few rooms with a door,
a sluice.

In the middle of that room, vast smoothed-out reams of paper, dizzyingly empty.
A virginal plain surrounded by regular rows of pens and dolls
with crosses on their forehead. Others hold onto photographs.
The pictures are pure in hue.
Bright and taut as a Mondrian, with spaces left unfilled.

In one corner of the room there is a shadowy figure.
With a gesture of futile tenderness, it is scraping off the bark.
Strips away an upper layer.
It is only a few steps towards the door
where an intricate security system slowly closes the sluice.

Gecompliceerde schaduwenMijn ogen zochten begerig naar een toekomst vol schoonheid.
Etherisch en licht met fragmenten van kristal en zon.
Het werd een ziekelijke fascinatie voor getallen waarmee alles
geteld moest. Een verleden vol cijfers, beschrijvingen en aantallen.
Alles netjes opgeborgen en gecatalogeerd op datum en vindplaats.

Mannen die rondliepen met een gebroken pas
waaruit de alcohol zachtjes wegglipte. Waslijnen wapperend
vol beloftes, schoon en wit. Vrouwen die zuchtend en met ogen van glas
hun kinderen meesleepten naar winkelcentra en speeltuinen.
Treinen, rode auto’s en bussen. Stenen stoeptegels, nummerplaten en ramen.
Een oude muur met kogelgaten.

Aan de andere kant enkel een put, als een reusachtig verlaten burcht,
waarin je toekomst zich had verstopt. Je riep. De klank die je uitstootte
sloeg als een lege echo in je gezicht terug. Niemand om mee te roepen.
Door de gaten, langs de gecompliceerde schaduwen, verder dan de toekomst.

In een lege achterkamer van je huis stond het verleden een boterham te eten.
Onopgemerkt veegde die de kruimels van zijn smalle schouders tussen de kieren van de vloer.

Complicated shadows

My eyes looked longingly for a future filled with beauty.
Ethereal and light with fragments of crystal and sun.
It turned into a sick fascination with numbers keeping record of
everything that had to be counted. A past full of figures, descriptions and amounts.
Everything neatly stored and catalogued according to date and location.

Men who traipsed around with broken step from which the alcohol
softly seeped away. Clotheslines flapping full of promises, bright and white.
Women with eyes of glass sighing and dragging their kids
to shopping malls and playgrounds.
Trains, red cars and busses. Stones in the pavement, number plates and windows.
An old bullet ridden wall.

At the other side just a pit, like a giant deserted burg,
where your future had hidden itself. You yelled.
An empty echo hit you back in the face. Nobody calling with you.
Through the holes, along complicated shadows, further than futures.

In an empty backroom of your home the past stood eating a sandwich.
Unseen it swiped the crumbs off its narrow shoulders in the cracks of the floor.

Credits:
Words, voice, concept, camera, editing & music: Swoon
Translation and text editing 'De Sluis / The Sluice': Willem Groenewegen
Translation and text editing 'De reductie van een heldere hemel / The reduction of a clear sky'
& 'Gecompliceerde Schaduwen / Complicated Shadows': Annmarie Sauer
Footage:
'Terror in the midnight sun' (Virgil W. Vogel)
'Ivan Besse Collection' (Britton, South Dakota '38-'39)
(Prelinger Archives - public Domain)

Vogels babbelden met haar - Birds talked to her, a confrontation

Jan Lauwereyns is a writer, but also a scientist and much more...
Check the link for detailed info!

I saw him at work, reading some of his poetry (in Dutch and Japanese and translating others work into our local dialect) at The Felix Poetry Festival.

After the festival I asked him if I could do something with his poems.
'Yes, I would love it if you would make a video for one of my poems'
He was so kind to send me 2 of his books.
From his latest book 'De Willekeur' (De Bezige Bij, 2012)
I chose 'Vogels babbelden met haar'
A beautiful poem, a poem about the suicide of his mother.

For personal reasons that was a poem that shouted out to me, loud.
It was the kind of poem that I had to turn into a videopoem, even if it was a tough one to make.
A personal one.

After I had send a first version over to Jan (with the question if he could do a translation), he replied;
"Not for the faint-hearted...You have given the words the ability to fly, in another medium, a greater range... I normally don't do my own translations, but in this case I couldn't say no..."

A compliment that made me very happy.

BIRDS TALKED TO HER

Crow nonsense, magpie lies, tit sadness, “Remember oh remember / What you / Would forget,” sunlight softened, dragonflies danced above the roaring river, it could be a motto, an assignment, what I wanted to forget was naturally the most suspicious – against the constancy of an ideal object; I needed courage, bravery, unflinching clarity, humble and razor-sharp, to remember exactly what I wanted to forget, “How strong my / Bones were and / How cocky my soul / / Adieu sweet / Invisible lover who I / Never met and who I / Never left” – it was not her first suicide attempt, the necessity of return, the unconditional return, a sure thing: inevitable, but also: certain, the return followed with absolute certainty, and in this repetition there was a twining, the doubling, forgetting, succeeding, annihilation, the relief of nothingness, the elimination of conscious processes, learning by heart, how, where, the way, the heart took over when the head was finished, “Remember oh remember / What you / Would forget,” it really was a motto, a task, the strange vanishing in the landscape, becoming tree, cloud, mountain, river, a dragonfly dancing in the last sunlight, “A haggard bird […] Does it have you / In the southern eye, in the northern me? / How torn we are, and complete / Only inside the bird’s head.”

So there are 2 versions.
A Dutch one and an English one.
Both without voice, just the text.
The reaon for that is clear. Reading these words out loud is too delicate. Too hard to them justice.

No comments on the rest. Let the words, the images and the music do their work.

(If you have headphones, put them on and give it a bit of volume)

Vogels babbelden met haar



Birds talked to her



Words & translation: Jan Lauwereyns
Concept, camera, editing, music: Swoon

You Are Here to Receive This Prophecy

Another Qarrtsiluni find.
I'm feeling not that happy the last couple of weeks.
In that case (sometimes) nostalgia might be a cure, for me.

I stumbled upon "You Are Here to Receive This Prophecy" by Hannah Stephenson.
Hannah wrote the poem for Qarrtsiluni (podcast 28/11/2011)

You Are Here to Receive This Prophecy
You are here to receive this prophecy,
I am so certain of this I would wager life on it.
Get open, fast. Get to the highest point
available, that hill, for example. Even better,
the tree on top of the hill. Clamber up,
go on. Do what the branches do, reach up,
tilt your face to the clouds. Now you wait.
Prepare to hear. You never know what the voice
will sound like, perhaps not a voice. Maybe
like a current of electricity sizzling, sparking,
or the snap of knuckles cracking. A slide whistle
or kazoo—don’t laugh, it could happen.

How would that look, God talking to you,
you laughing it up in a tree on a hilltop.
Be a lightning rod, an antenna. Reception
can be active, you know. Think of a dancer
being lifted, all her muscles tightening
around her bones. She is lighter for how she
lifts herself, gets smaller, more powerful.
Call the message to you, show you can
be trusted to hear and hold it. Don’t even think
of coming down from there, you just wait.
You stay up in that tree, listening. The words
will come to you, they will, they will.

Hannah Stephenson is a poet, editor, instructor, and singer-songwriter based in Columbus, Ohio. Her writing has been featured (or is forthcoming) in various online and print publications, including the Huffington Post, The Nervous Breakdown, MAYDAY, Stymie, and Escape into Life. For more of her work, visit her daily poetry site, The Storialist, at thestorialist.com. (It says on Qarrtsiluni)

For me, the videopoem had to have a seventies-summer-childhood-anything-is-possible-nostalgia-feel...
I wanted to say thanks to my father and mother who gave me good childhood...

But I also wanted to recycle.
Recently I had an interesting talk about recycling parts of ones own creations.
Writers can use the same words, phrases even...

so why not try to create a new videopoem with exisiting and used material
(exept for the poem, I hadn't used that before)
The music is a remix of a very short track I made for a commissioned one minute-film.

The images I shot myself (from a train, through the trees, into the sun) were also the base for this videopoem (although for that one I abstracted those images, but the basis is the same)

The footage of the boy trying to climb the fence (thanks to an old family-film of the Harris Family from 1975) comes from the same youtube-video I used imaged from for this videopoem.

The blips and cuts from the sculpted head (of my father) and the hands holding it (my mother's) were also used in this videopoem.

So, I think I was able to create a new videopoem (thanks to a poem and a reading I hadn't used before, I do realise that) with bricks and mortar that I used elsewhere before.

You Are Here to Receive This Prophecy


Words & Voice: Hannah Stephenson
Concept, camera, editing treats & music: Swoon
Thanks: Qarrtsiluni, Harris Family, my father and mother

Marleen de Crée - vertalingen Annmarie Sauer

These last 12 months I made 3 videopoems for the beautiful poems of Marleen de Crée.
All in Dutch, some with an attempt to subtitling...

In the fall of this year a well deserved anthology of Marleen's work will be presented.
Chrétien Breukers made the selection voor  'Tussen boog en snaar' (Uitgeverij P, Leuven, 2012)

The book will be presented in galery 'De Zwarte Panter' on saturday october 13 (I will show these videopoems there too)

Annmarie Sauer, writer, translator, poet,.. has been translating a great deal of Marleen's poetry for 'world internet books'. 'Not yet' is part of 'Sequenza' (world internet books, 2012)
That is a good thing.
When asked if she was willing to do 2 extra translations so all three videopoems could get subtitles, she was happy to do so.

So, with the recent re-makes I have been doing and the newly translated poems, I now proudly present (with titles) three videopoems for the words of Marleen de Crée:

Jaguar

David Tomaloff (yes we did some work together before) and Ryan W. Bradley (Artistically Declined Press) have done a great project together.

You Are Jaguar.

"You Are Jaguar" is a Paperback/audio poetry collection they wrote together.

David wrote to me (and I hope he doesn't mind me quoting him):

"I'm very proud of the project as a whole, and not because it's mine, but rather for the opposite reasons: that it belongs to both Ryan and me, and then, ultimately, to the reader.
We wrote the poems 2 lines at a time without exception and very little discussion on where it was going. Then we edited all of the work separately, putting our own personal touches to work that was not wholly our own. Then we set the book up something like a bi-lingual book (side to side), signifying that each poem (left and right) are, in very real ways, translations of each other. In the end, I feel the reader makes the two manuscripts one. It's one of those collaborations where NONE of it would have happened without two people; I know I couldn't have written it myself!"

Another blog wrote a review that you might want to check out...

Anyone familiar with my work a bit should know I'm a sucker for audio-poetry, so I was more than intrigued by this collaboration.

"You Are Jaguar" is great. Buy and get your collection, read, listen or read and listen. Now.

I couldn't resist and asked if I could 'do something' with some of their readings.
I could. Great.

I chose 4 poems;

'You are Jaguar' (DT) - 'Surfacing' (RWB) - 'You are the sound of sleepwalk waking'(DT) - 'You are Jaguar' (RWB) and I created a track for those four readings to be caged in:

And then I made a video, four videopoems linked to each other by recurring images. For the poems' images; think urban, underground and urban surface, think dripping water and torn pieces of clothing, think wind playing through the grass and some figure lurking, think basketball an a bright sun through the trees, think city and its people, unaware...something like that...

Jaguar

Words & voices: Ryan W. Bradley & David Tomaloff
Concept, camera, editing & music: Swoon

Faites vos jeux - nieuw met oud

Vorig jaar al maakte ik voor Marleen de Crée haar 'Faites vos jeux' (uit 'Hinkelspel', uitgeverij P., Leuven 2008) al een video (opgenomen in de Kalmthoutse Heide)
Die opnames waren ok, zeker weten.
Maar toch was  ik nooit helemaal tevreden over de wisselwerkig tussen die beelden, de muziek en het gedicht.

Ik broedde al lang op een nieuwe versie.
Zeker nu Marleen dit najaar een anthalogie (samenstelling Chrétien Breukers) op de wereld gaat loslaten, wil ik ervoor zorgen dat haar videogedichten top zijn.

Een nieuwe versie, dus.

Faites vos jeux

nooit heeft de droom zich ontdaan

van zoveel licht, is hij in het donker

blijven hangen, is hij het spreken

van vaders verleerd, is de schaduw aangegaan

van het slot. gesluierd vlotten beelden

aan de horizon, trekken de flarden tot

op het zand, vage gebaren in dood gewicht.

vergeefse lachjes in vergeelde beken.

maar in de hoeken van de steen, gekneld

tussen keel en klank, breekt het gemurmel los,

rekt het vel van het verleden. bekoort

het vergezicht. begint de stilte te pulseren,

beminnelijk geweld. met sierlijke vingers tokkelt
het bloed op de rand van een woord.

De originele muziek van het eerste videogedicht werd gemixed met een andere track die al een tijdje werkloos bleek.



De beelden bestaan uit 2 lagen. Eentje met hergemonteerde beelden uit een oud (1942?) familiefilmpje (family Margaret & Ernie is al wat we weten) vanop the Prelinger Archives. Ik vond de tegenstelling tussen de jeugd en de ouderdom, de 'verwachtingsvolle maar angstige' jeugd die mooi 'wijst' naar die, die al een leven hebben geleefd.
De tweede laag is een zelfgefilmde abstractie van kleuren en schaduwen waarin (onherkenbaar) afdrukken van schilderijen en kunstwerken zijn verwerkt.
Enfin, 't is klaar...
Faites vos jeux


Woorden: Marleen de Crée
Stem: Katrijn Clemer
Concept, camera, montage en muziek: Swoon
Footage: Family film 'Margaret & Ernie', Prelinger Archives - Home movies

De Sluis / The Sluice

In Dutch:

Een oude vriend zei me al meer dan een half jaar geleden;
"Probeer af en toe eens een uitstapje naar het Nederlands ook!"
Niet dat ik dat niet probeerde, maar het ontbrak me telkens weer aan durf om ze ook daadwerkelijk te gebruikden voor een videogedicht.
Net als vele groepen liever in het Engels zingen en schrijven, bleef ik ook mezelf 'verstoppen' wanner ik videogedichten maakte met eigen woorden.

Nu niet (meer).

Na onze showcase over videogedichten in de Permekebibliotheek waar ik ook video's liet zien met eigen woorden, zag ik plots in hoe 'vreemd' dat was.

Een Nederlandstalig gedicht dus.

De Sluis (Marc Neys - redactie: Willem Groenewegen)

Er is een kamer waar ik nooit zal wonen. Ze staat me helder voor de geest.
Het is een van die weinige kamers met een deur,
als een sluis.


Te midden van die kamer, grootse gladgestreken papieren, duizelingwekkend leeg.
Een maagdelijke vlakte omgeven door regelmatige rijen van pennen en poppen
die een kruisje op hun voorhoofd hebben. Anderen houden een foto vast.
De afbeeldingen zijn zuiver van kleur.
Fel en strak als een Mondriaan, waarin vlakken zijn opengelaten.


In de hoek van de kamer staat een schimmig figuur.
Met een gebaar van vergeefse tederheid, schraapt die de schors weg.
Ontdoet zich van een bovenlaag.
Het is slechts een paar stappen naar de deur
waar een verfijnd bewakingssysteem de sluis zachtjes sluit.

In de persoon van Willem Groenewegen vond ik een redacteur die me op weg hielp met de afwerking en het bijschaven van het gedicht.
Dat Willem (hij is een voortreffelijk vertaler) het gedicht dan ook nog eens wilde vertalen en inlezen in het Engels was de kers.

In het Engels:

Some months ago an old friend told me ; "Try to write in Dutch too, now and again!"
It's not that I did not try, but every time I did, I was too afraid to actually use it for a videopoem.
Like many bands in Belgium prefer singing and writing in English, I also kept myself 'hidden' when making videopoems with words of my own.
Not now, (not anymore).

In a showcase about videopoems a few weeks ago I showed a video with my own words (in English) and I suddenly realised how "strange" that actually was. So a Dutch poem...
Willem Groenewegen (an excellent translator) helped me out as an editor and he also provided me with an English translation. He even recorded an English version.

The Sluice (Marc Neys - translation: Willem Groenewegen)

There is a room where I will never live. I can see it clearly in my mind.
It is one of only few rooms with a door,
a sluice.


In the middle of that room, vast smoothed-out reams of paper, dizzyingly empty.
A virginal plain surrounded by regular rows of pens and dolls
with crosses on their forehead. Others hold onto photographs.
The pictures are pure in hue.
Bright and taut as a Mondrian, with spaces left unfilled.


In one corner of the room there is a shadowy figure.
With a gesture of futile tenderness, it is scraping off the bark.
Strips away an upper layer.
It is only a few steps towards the door
where an intricate security system slowly closes the sluice.

There are 2 videopoems now.
De Sluis; in Dutch with English titles and The Sluice; in English with Dutch titles.

I used the same track for both video's:

The images I used are treated and layered recordings I made of a procession ('the act of moving along') and of the removal of a toenail (pain), juxtaposed with a piece of footage of me and my cat (at peace, at ease) that was filmed by a visitor (thanks Jeroen) some time back.
To fill the 'vast smoothed-out reams of paper, dizzyingly empty' I added random images from the internet edited as a fast reel.
'The Sluice' to a place somewhere between a dream and a nightmare, where the things you wish for might come frightfully close...
Anyways, here are the two video's.

De Sluis

woorden, stem, camera, concept, montage & muziek: Swoon
redactie, vertaling: Willem Groenewegen

The Sluice

Words: Swoon
Text editor, translation & voice: Willem Groenewegen
Concept, camera, editing & music: Swoon

Fragment

A third collaboration with Peter Wullen.
I really liked working with him on Cioran and Remains of a man.
We just couldn't stop at two, could we?

So here's

Fragment.

Haar lichaam leek verdeeld
een coïtus reservatus
het trillen van haar ogen
tegen het melkglas van haar retina
het koele timbre van haar stem
afgemeten tikkend
van verlangen

taal is een huid
ik druk mijn sensualische sprache
tegen haar fetisjwimpers en
het puntje van haar neus
alsof ik woorden voel
in plaats van vingers

taal is een herem
vouw je handen in devotie
sabbataï zvi sabbataï zvi
leid me uit haar discours
honderd passen om haar meer
verban me naar haar beloofde

altneuland

Powerful, this one, layered. There's a lot more then meets the eye.
Lust, desire, will power, but also language, Jewish relegion and conviction...
Again with a luscious reading (in Dutch) by Bart Stouten.

I recently made a track called 'Underneath the surface' that would be perfect (and not only because of the title)

Images then. As the photo's give away.

Eating a cherry.

I leave all the associations up to you.
Is it the woman? the way she eats this piece of fruit? Is it the determination of her eating?

In a strange way, together with the sound and reading, it worked well.

A few needed blips and cuts to get the tempo and flow right...

Peter provided me with a translation and there you go.

Fragment
her body felt indecisive

a coitus reservatus
trembling eye
against the frosted glass of her cornea
the cool timbre of her voice
measured ticking
from desire

language is a skin
i press my sensual speech
against her fetish lashes and
the tip of her nose
as if i felt words
instead of fingers

language is a herem
join your hands in devotion
sabbataï zvi sabbataï zvi
lead me out of her discourse
a hundred paces around her lake
banish me to her promised

altneuland

Fragment

Words & translation: Peter Wullen
Voice: Bart Stouten

Concept, camera, editing & music: Swoon

Thanks: Arlekeno Anselmo and some cherries.