For poetry day & week (here in Belgium & The Netherlands) Johan de Boose wrote a poem.The 'Provincie Oost-Vlaanderen' and 'Het Poëziecentrum' gave me a commission to make a videopoem for it.
During these days filled with poetry, Johan is visiting schools, showing the video, reading the poem and talking with the students...
Some things speak for themselves.
Loud and like crystal.
DAY IS
DONE
1.
‘Mijn
voet een wandelende tak
Mijn stem een rollend hol vat
Mijn ziel een gevlekt bloedend dier
Ik ken de stille snik van Vlaamse winters
Zoete angst, schuldige stilte
Elk kind in elke kooi is een prooi
De kooi heet: Everything at once
Over vlakten valt de schaduw van een berg,
van
lange nachten
Het leven is een weg die onder mij verdwijnt
Ik trek het laken van de mist over me heen
Ik breek in de kaken van de regen
Ik lees de lijnen van het lot:
Fruit tree, fruit tree
No one knows you
but the rain and the air
Ik ben één met het wenend land, met de grijze
zee
Ik ben de tiener van het jaar
Straks spring ik naar de andere kant van het
licht
Wie springt is altijd beter dan voorheen
Wie valt valt veilig in een lange diepe slaap
Een val van vijftien jaar, van twintig eeuwen
Spring ik? Ik zie de tong van mijn schoen.
Vlieg ik? Onder mij een vlakte van braaklanden,
groeiend donker, een weg die verdwijnt.
Roep ik? Een stem als een vat.
Wie luistert? Wie is zo doof als een god?
Life is but a memory
happened long ago.’
2.
Er zijn twee manieren om naar deze ochtend te
kijken:
In het landschap ligt een lichaam
In het lichaam ligt een landschap
De derde manier is
hoe land en lijf samen
Er is dromen en dromen:
Een heuvel wil berg zijn
Een beek wil zeewaarts
Er zijn ook dromen die men oplegt
(alsof de toekomst een straf is):
Een gazon in een bos?
Een eik op een varen?
Er zijn akkers en oevers die sterven
Dieren die zichzelf vergeven
Hoor
Iemand speelt viool op een boom
Day is done
De krant zegt: het is vijftien graden
en een jongen stapte uit het leven.
Er is stappen en stappen.
Johan also did a translation and a strong reading.
DAY IS DONE
1.
‘My foot a walking-stick
My voice a rolling hollow barrel
My soul a stained bleeding animal
I know the silent gasp of Flemish winters
Sweet fear, guilty silence
Every child in every cage is a prey
The cage is called: Everything at once
Over plains falls the shade of a mountain,
of lasting nights
Life is a road that dissappears under me
I pull the sheet of mist over my body
I break in the jaws of the rain
I read the lines of fate:
Fruit tree, fruit tree
No one knows you
But the rain and the air
I am one with the weaping land, with the grey sea
I am the teenager of the year
In a while I’ll jump to the other side of the light
He who jumps is always better than before
He who falls falls safe in a long deep sleep
A fall of fifteen years, of twenty centuries
Do I jump? I see the tongue of my shoe.
Do I fly? Under me a plain of waste lands,
growing darkness, a road that dissappears.
Do I shout? A voice as a barrel.
Who listens? Who is as deaf as a god?
Life is but a memory
happened long ago.’
2.
There are two ways of looking at this morning:
In the landscape lies a body
In a body lies a landscape
The third way is
how land and body together
There is dreaming and dreaming:
a hill wants to be a mountain
a brook wants seawards
There are also dreams that were imposed
(as if the future is a punishment):
A lawn in a forest?
An oak on a fern?
There are fields and banks that die
Animals who poison themselves
Hear
Someone plays the violin on a tree
Day is done
The newspaper says: it is fifteen degrees
and a boy stepped out of his life.
There is stepping and stepping.
It was clear from the beginning that I wanted someone young to feature in this video. And I found the perfect
one. Filming and editing was made easy with her natural expression and Johan's strog words.
Words, tanslation & voice: Johan de Boose
Piano & composition: Lunova Labs
Concept, camera, editing & additional music: Swoon
Thanks: Hanne Jacobs, Provincie Oost-Vlaanderen & Het Poëziecentrum.
No comments:
Post a Comment