[meine Heimat] (voor Zebra)

Het ZEBRA Poetry Film Festival (2012) in Berlijn is één van de grootste poëzie/film festivals van Europa.
De inschrijvingen en selecties zijn volop aan de gang (duimen!), maar ze hebben dit jaar, naast hun gewone selecties, een extra 'wedstrijd';

"The festival is also for the first time inviting everyone to make a film based on
the poem [meine heimat] ([my home]) by Ulrike Almut Sandig. The directors of
the three best film versions will be invited to Berlin to meet the poet and have
the opportunity to present and discuss their films."

Een fijne uitdaging, me dunkt.

[meine heimat]

ich habe die namen der großen vögel vergessen.
jeden juni fällt brut vom first einer scheune, die jetzt leer steht. später im jahr stehen sie steif auf den feldern, von der straße her flocken die kleider weiß aus, von weitem riecht nach verscheuerten sträußen + stahl + geborstenem gut von jenem gewitter am anderen tag: meine heimat.
in der heimat brechen sich namen an der scholle,
im wort: was dort angebaut wird, ist mir fremd.

© Ulrike Almut Sandig, Streumen, Connewitzer Verlagsbuchhandlung, Leipzig 2007.

[my heimat]

i have forgotten the names of the large birds
each june a brood falls from the ridge of a barn that now stands empty. later in the year they stand stiffly on the fields, from the street the coats curdled white, from a distance
smells of cheap bouquets + steel + possessions
affected by the storm the other day: my heimat in the heimat names break on the soil’s ridge,
in a word: what is raised there i find strange.

Translated by Bradley Schmidt

Het was voor mij snel duidelijk dat ik hiervoor letterlijk 'mijn heimat' voor wilde opzoeken.

Met mijn moeder en een borstbeeld van mijn vader (dank Annie) in haar handen trok ik naar

enkele plekken 'op den Uil' (Dank Vera) die voor mij belangrijk waren in mijn jeugd.
Niet dat je die plekken kan herkennen, maar het was voor mij belangrijk daar te zijn, te filmen.

Merken dat niets nog hetzelfde is (lijkt)

Misschien maakt dat gegeven de film té persoonlijk, maar ik kon niet anders.

enfin, 't is klaar

[meine heimat]

Woorden en stem: Ulrike Almut Sandig
Concept, camera, montage & muziek: Swoon
Dank: Maria Brosens, Vera & Annie Neys & 'Den Uil'