Propolis en selectie Park

Opgetogen.
Dat ben ik.
Opgetogen omdat een eerdere samenwerking resulteerde in een idee.

Opgetogen om dat we op onze 'call for submissions' een geweldige respons kregen.
Meer dan 30 dichters vertrouwden ons hun woorden toe.
Een serieuze stapel gedichten om te lezen, proeven.
Er volgde intensief mailverkeer weg en weer tussen de verschillende tijdzones.
'Dit wel, dit niet...dit klinkt lekker, dit niet, dit is goed...maar moeilijk, dit is moeilijk...maar goed...'
Hoewel we eerst drie gedichten van 1 dichter wilden bewerken, konden we sommige 'overeenkomsten' niet negeren.

Een keuze werd gemaakt. 3 gedichten. 3 dichters, ook. Het wordt een triptiek met (opnieuw) 3 verschillende dichters, die los van elkaar gedichten hebben geschreven die mekaar kunnen opheffen. Verdiepen.

The lights are on in the museum (from Complex Machinery) - David Tomaloff

My heart is open but done with errors. I have placed a number of frequencies under my pillow in hopes my dreams will play in the form of a radio this night. Data drifts in silence, grinning among the faces in the rafters—their ammonia celestial bodies telegraph to the ghosts in the carpeted hall. The light bulb is filled with bees, buzzing out of sequence. They’re dancing like drunken sailors on a weekend pass—temporarily home from the war. If I hold out my hand, I can almost touch the darkness that exists just beyond the pattern cut across it by the light. A shadow on the wall suggests the trees have begun to notice the same.


Sunday Services - Lisa Cihlar

Bees are living in her hair. She is baptized by a summer storm sky roiling and black, pierced with needles of lightning. She will be a hot fever all night. In the morning, gazpacho for coolness and crunch. The bees fly out to pollinate the cucumber’s yellow flowers dripping pollen. That is why she bears them. The next door pig is rooting quackgrass roots. He is a minister on weekends. He claims all of our souls are going fiery. The overturned water tank is his pulpit and nothing grows underneath it in the dark. He passes mushrooms for the body, frigid well water for the sangre. She has enjoyed his sermons in the past, but the more he eats and the bigger he gets, the less sense he is willing to make. He never forgets to pass the collection plate and she always tosses in a smashed tomato or a heavy eggplant. The bees just circle and ignore. Honey drips off her nose and chin now. There is no magic here, just life a half a degree north of the 42nd parallel where we all keep a shotgun in the closet and the sun is up for 15 hours and 15 minutes on the summer solstice.

When I Don't Love You Anymore is a Wasp - Donna Vorreyer


Parasitic, predatory, she flaps two sets of wings
against my tongue, builds a papery nest that absorbs

my saliva, sucks my mouth dry. I stutter out nonsense
to avoid the prick of her ovipositor, its paralytic venom.

It would be easy to avoid this. It would be easy to gag her
out, separate her thorax with my teeth, silence her buzz,

but she is insistent. She wants me to spit her with wild
velocity, stinger first, straight into your patient face.


 
Propolis wordt de titel van de triptiek. Nic sebastian heeft de drie gedichten al ingelezen. Kathy McTavish werkt aan een passende track en ik ben al volop aan het werk met storyboards en beelden.

Later ongetwijfeld meer hierover.

Opgetogen was ik ook (zeer) over het nieuws dat ik geselecteerd ben voor Park Magazine.
Park Magazine is een ambitieus jong magazine met aandacht voor alle vormen van beeldende kunst.
Hun volgende nummer wordt een thema-nummer rond 'crisis'.
3 van mijn films op basis van woorden van Howie Good haalden dus die selectie.
Opgetogen dus.