Breath viel me meteen op. Een zacht eerbetoon aan onze aarde. Een gebed bijna.
Een vriendelijk vragen naar tijd en aandacht voor de zichtbare en verborgen schoonheid van de natuur.
Breath
Beneath the intricate network of noise
there’s a still more persistent tapestry
woven of whispers, murmurs and chants
It’s the heaving breath of the very earth
carrying along the prayer of all things:
trees, ants, stones, creeks and mountains alike
All giving silent thanks and remembrance
each moment, as a tug on a rosary bead
while we hurry past, heedless of the mysteries
And, yet, every secret wants to be told
every shy creature to approach and trust us if
only we patiently listen, with all our senses.
Hij stuurde mij het gedicht en een opname (zonder enige bijbedoeling), maar ik was blij met de eer en de kans.
In de weken hiervoor heb ik redelijk wat beelden geschoten van herfstbladeren, blurry shots van bomen,... Iets in mij stuurde me naar die opnames toen ik aan het filmpje begon.
Mijn idee was om één stroom van kleuren (in verschillende lagen) te laten lopen over het scherm, terwijl er tijdens het voordragen een bijna pulserende (als een hart) beweging in de stroom te brengen.
enfin, kijk zelf maar:
Breath
Woorden & stem: Yahia Lababidi
Concept, camera, montage, bewerking en muziek: Swoon
No comments:
Post a Comment