Fear, then Oblivion

Enkele maanden geleden   maakte ik voor 't eerst een filmpje naar een gedicht van H.K. Hummel.
Ondertussen haalde dat filmpje, deel van deze triptiek, de selecties bij festivals in Riga en Vancouver.

'On Edward Hopper's Automat' kwam uit Handmade Boats, het eerste audio chapbook van Whale Sound.
Uit diezelfde collectie komt ook het gedicht 'Fear, then Oblivian', opnieuw fantastisch gelezen en geïnterpreteerd door Nic Sebastian, die zelf ook pittige filmpjes maakt tegenwoordig.

Je kan het gedicht hier beluisteren.

Fear, then Oblivion

Without philosophy, one must contend with the immediate
tragedy of a chipped dish.

The jerk and snap of reflex is initial, instinctual, protective.
Flinch and the third eye blinks shut.

Squinting, we watch the thinnest wedge of the world
and call it complete.

The cat, at rest in my lap, jerks alert at each surprise sound,
then settles in again. One must relinquish each disturbance as it comes.

We fear and so refuse to witness what is ours:
love, mishandled love, indifference and little else.

A flurry of anchovies and broken water:
the transparent sea keeps invisible predators.

Helicopters circle the city, sending down a cataract roar
as searchlights displace the night.

Alarms caterwauling this way and that
demarcate the distance between ourselves and new disasters.

Cataclysm does not have to be our offspring.
I will not mother mayhem.

Borne of upheaval, the mountain draws in its clouds,
but keeps its many sheer faces above the cloud-line.

This heart, this mind, these hands, if open, can hold and mend—
if clenched, can only seize or dumbly pummel.

The moon levitates with unseen abandon.
What things refuse to reflect or release?

Holes in the universe. Voids.
Such black matter is not just in space.

Ik wil graag proberen om ook dit gedicht te voorzien van beelden en geluid.
Een voorlopige track is er al.

18% Paranoid

H.K. Hummel gaf me de toestemming om ermee aan de slag te gaan.
De zoektocht naar beelden is begonnen.
Denk chaos, poppen, geloofsmirakels,...

Resultaat hopelijk over onafzienbare tijd.

Where Sins Are More Sinful

Vorige week schreef ik al over een project voor een gedicht van Heather Haley.
De ideeën voor beelden kwamen deze keer redelijk snel. Bij zonden dacht ik associatief aan 'wassen in onschuld'. Op zoek dus naar 'douchebeelden'. Die vond ik bij Erica Scourti.
Verder maakte ik een 'voorbijrazende' achtergrond uit bewerkte beelden van opnames die ik een half jaar geleden maakte vanuit een Gents bootje en een resem foto's van de meest uiteenlopende zaken, gezichten, symbolen.

Het is de voordracht van Heather die dit filmpje echt 'afmaakt'.

Enfin...'t is klaar.

Where Sins Are More Sinful



Woorden en stem: Heather Haley
Camera, montage, bewerking: Swoon
Muziek: Roderick Shoolbraid, Swoon
Footage douche: Erica Scourti

Publicaties, screenings en selecties: Visible Verse, Park & Neustadt

Het zijn fijne dagen voor de verspreiding van mijn werk...

The Neustadt Festival of International Literature and Culture

Nu vrijdag 30/09 geeft Yahia lababidi (als jurylid) een lezing op het Neustadt Festival  (Oklahoma) alwaar hij de fantastische John Banville heeft genomineerd.

Tijdens die lezing gaan ze onze samenwerkingen  'What do animals dream?' en 'Words' vertonen. Fijn.

Visible Verse

Op 19-20 november organiseert Heather Haley  in Vancouver opnieuw het 'Visible Verse (Videopoem)festival'

Voor dat festival was er eerder dit jaar een 'open call'

Niet minder dan vier van mijn filmpjes haalden de eindselectie en worden dat weekend vertoond.

On Edward Hopper's Automat H.K. Hummel

Stockholm Syndrome Howie Good       

What do animals dream? Yahia Lababidi 

Sleepdancing (Giddoo)     Yahia Lababidi   

Fantastisch nieuws waar ik héél blij mee ben.

Park Magazine

Eerder in september kreeg ik het nieuws dat Park Magazine mijn inzending mee heeft geselecteerd voor hun volgende issue. 

Afgaande op hun vorige publicaties en de andere geselecteerden, een selectie waar ik erg trots op ben.

Moving Poems 

Dave Bonta blijft mijn projecten op de voet volgen en ondersteunen.

Onze samenwerking voor Kenneth Pobo en de volledige Propolis Triptiek werden op Moving Poems geplaatst.

Dat ik met al deze zaken opgetogen ben is een understatement van formaat. Zeer blij, trots,...

En een enorme motivatie om verder te blijven werken en zoeken naar woord,beeld en geluid...

18% Paranoid

Het worden herfstige dagen. Of misschien is dat enkel maar een indruk.

Tijd om even terug te kijken...
De laatste maanden heb ik behoorlijk hard gewerkt. Veel filmpjes gemaakt.
En muziek.

Klanken en geluiden bijeen geharkt.

Tijd om die tracks bijeen te rapen.

18% Paranoid is de derde verzameling van die klanktapijten.

Je kan ze hier gratis en voor niks downloaden

Je kan ze hier beluisteren:

18% Paranoid by Swoon Bildos

De zonden van Heather Haley

Heather Haley is een beetje een manusje van alles...
Poet, Author, Media Artist, Musician, Performer, Editor, Publisher, Curator, Speaker, Panelist, ...
Heather stuurde ons enkele gedichten voor onze 'Propolis' triptiek, goede gedichten.
Ze wilde ze heel graag zelf voordragen en dat paste niet in de vooropgezette werkwijze van die triptiek.
Jammer, want sterk en sprekend werk. 
Ik stelde haar voor om na de triptiek iets met één van haar gedichten te doen.
Een beetje weg en weer e-mailverkeer resulteerde in het feit dat ze haar CD's met spoken-word en poëzie werk opstuurde.

Uit haar eerste cd, Surfing Season haalde ik het gedicht 'Where sins are more sinful'
De opname die ze samen met muzikant Roderick Shoolbraid had gemaakt paste wonderwel bij een track (Can't stop now) die ik eerder maakte.





Ik heb beide opnames samengevoegd tot een nieuw geheel en aan Heather voorgesteld om daar een nieuw filmpje van te maken. Ze was akkoord.

Where Sins Are More Sinful

A river flows
down to the Atlantic;
the Matapedia
Irish and cathedral
on one side
Québeçois and cathedral
on the other.
They all know what sin is.

Jeanette walked to the pier
every day, bought a fresh lobster
concealing the quarts of beer
from Olive and Reggie
in the toilet tank.
She hung a rosary there
to atone
for the bastard
she nourished with
lobster and beer.

Tiny filigree iron cross
laced with lines of rust.


Ondertussen is de triptiek afgewerkt en kan ik aan de slag met die woorden van Heather Haley.
Ongetwijfeld meer over onafzienbare tijd.

Propolis, resultaat;

Blij. Trots.

Propolis, de eerste 'videopoem-triptych' van Cellodreams, Whale Sound en Swoon Bildos is afgewerkt en on-line geplaatst.

Het was een enorm fijn, organisch werkproces.
3 dichters - 3 gedichten - 3 artiesten - 3 videogedichten.

Ik heb de drie afzonderlijke filmpjes ook samengevoegd en verknipt tot een letterlijke triptiek.

Propolis




When I don't love you anymore is a wasp 





The lights are on in the museum




Sunday Services



Alle info omtrent het werkproces, credits, en dergelijke staan samen met de filmpjes gepubliceerd op een site: PROPOLIS

Everything Simple Becomes Complex

Howie Good behoeft bij de regelmatige bezoekers van dit schrijven en bij de kijkers van mijn filmpjes geen introductie meer. Het is ook geen geheim dat de woorden van Howie mij bovenmaats intigeren en triggeren.

Op de website van Qarrtsiluni vond ik een opname van 'Everything Simple Becomes Complex', voorgelezen door Howie zelf.

Everything Simple Becomes Complex

The phones are dead, our children, unreachable,
unless that’s one of them crying in the street.

Everything simple has become complex.
I should’ve known we’d be abandoned

to vandals and the weather,
and, before heartbreak had vaporized,

admitted to the priesthood of grief,
but my thoughts were taken up with other things,

the advantages of probity versus confession.
Now the three-legged black dog next door,

moved by the poor moon’s blistered face,
growls all night in grisly sympathy.

Trouw aan de titel heb ik een filmpje samengesteld uit allemaal 'mislukte' beelden.
Intro's van opnames, out-of-focus-shots, 'mijn-camera-staat-nog-op-handbewegingen',...enfin zo van die dingen die ik nooit weg kan gooien. Allemaal simpele dingen.
Niets bewerkt, allen zwaar geknipt en geplakt. Door mekaar gehusseld. Complex.

De muziek die ik gebruikt heb was een track die ik eerder deze week had gemaakt,
New Thoughts on an old sore

Veel meer is daar niet aan toe te voegen.
Het spreekt voor zichzelf; 'Everything Simple Becomes Complex'.

Enfin...'t is klaar.

Everything Simple Becomes Complex



Woorden en stem: Howie Good
Camera, montage en muziek: Swoon

Propolis; work in progress - samenwerking, inspiratie en toestemmingen...

Een dag of 10 geleden schreef ik over de opzet van een nieuwe samenwerking.
Samen met Kathy McTavish en Nic Sebastian ging ik op zoek naar dichters en gedichten voor een nieuwe 'videogedicht-triptiek'. De dichters werden gekozen (David Tomaloff, Donna Vorreyer en Lisa Cihlar) Een trio gedichten werd eruit gelicht. Een triptiek in woorden, nu nog beelden, klanken. Een titel.
Propolis.

Nic verzorgde 3 geweldig inspirerende lezingen en Kathy schreef daar dan weer muziek op. De samenwerking is vruchtbaar. Met veel input van en bij elkaars werk. Organisch bijna.

Mijn zoektocht naar beelden heeft ook zijn resultaat opgeleverd.

Inspiratie heb ik in de eerste plaats gevonden bij de schilders
Turner en Goya. Vooral dan in de kleuren en de vulkaan.
Dat bracht me dan weer bij Prelinger Archives waar ik geweldige beelden vond van vulkaanuitbarstingen op Hawaii.

Die vulkaanbeelden vormen de 'achtergrond' van de filmpjes.

Voor de 'voorgrond' wilde ik werken met beelden van bestaande
video-kunstwerken.

Natuurlijk omdat dat alvast eersteklas beeldwerk oplevert, maar ook om bestaande videowerken opnieuw te integreren.
Ze te laten samenvloeien met 3 verschillende kunstvormen (woord, muziek, voordracht)

Om zo uiteindelijk tot een triptiek te komen, die zijn oorsprong dan weer kent in de oude schilderkunst. Enfin een cirkeltje.

Ik heb beelden gezocht en gevonden. Beter nog, ik heb de toestemming gekregen om de beelden te bewerken en te hergebruiken.
Van wie en waaruit de beelden komen, zal te zien zijn in het eindresultaat.
Maar een spreekwoordelijke tip kan ik al wel meegeven in een paar stills.

Kwestie van de eventuele honger aan te scherpen.
Later ongetwijfeld meer.

'Tom Kessler, Stockton Island, 1887' voor Qarrtsiluni

In een bericht van vorige week vertelde ik al van de opdracht die ik aannam van Qarrtsiluni.
Of ik een filmpje wilde maken bij een van de gedichten van de winnaar van hun 'chapbook-contest'.

Het gedicht speelt, zoals de titel al doet vermoeden natuurlijk, in 1887.
Hoewel ik probeer 1+1 beelden te vermijden, ben ik toch op zoek gegaan naar oude opnames.
Het Prelinger archief heeft een schat aan oude opnames.

Beelden van een 'tramrit' door San Francisco na de aarbeving van 1928, houthakkers in Calofornië in 1931, nieuwsuitzendingen, documentaires, films...
Ze hebben het allemaal.

Voor de bewerking van de beelden heb ik me (lichtjes) laten inspireren door een foto van Filip Tas.
Vanwege een vermoedelijke voorliefde voor bos en natuur van de dichter heb ik alles een groene tint meegegeven en op aanraden van Dave Bonta verwerkte ik een fuut in de klankband.
Enfin, 't is klaar...

Tom Kessler, Stockton Island, 1887



Woorden en stem: Kenneth Pobo
Concept, montage, bewerking en muziek: Swoon
Dank aan Prelinger Archives, Qarrtsiluni.

Savannah Man

Ondanks ik verschillende projecten draaiende hou, is er (vooral tijdens de lange 'exporttijden' van films) veel ruimte om andere zaken te doen. Opruimen thuis, schoonmaken, winkelen,...

Maar meestal benut ik die tijd om een filmpje te maken. Een ander.

Ik wil nog eens de aandacht vestigen op de dichteres Nic Sebastian. De vertolkster en stem krijgt tegenwoordig zoveel aandacht in mijn werk, dat je zou vergeten dat ze zelf ook gedichten schrijft.
Goede.

Savannah Man ( uit 'Forever Will End On Thursday') is er zo eentje.

what might stop him from walking out
into the soughing heat of his
savannah what might keep him
from its burning winds its
tricks its cozy
punishment

his feet are sewn to hot
trails only by wrenching by brute
ripping in his walk might he tear
into the blood table

would he fall then free
and bloody onto cold alien
steppe

De spooky soundtrack vroeg om spooky (Lumière-achtige) beelden.
Die heb ik gevonden in een camera-test (Bell and Howell Filmosound 8) van Jesse James Hennessy

Knip- en plakwerk deed de rest.

Enfin, 't is klaar...

Savannah Man



Woorden en stem: Nic Sebastian
Camera: Jesse James Hennessey
Concept, montage, bewerking en muziek: Swoon

Opdracht Qarrtsiluni

Qarrtsiluni is een on-line literair magazine.
Elk jaar hebben ze een chapbook poëzie wedstrijd. De winnaar voor 2011 is Kenneth Pobo.


De mensen van Qarrtsiluni hebben mij gevraagd of ik een videogedicht wil maken van één van de gedichten uit Ice and Gaywings, de winnende collectie.

Ja, dus.

Over Ice and Gaywings schreef de eindjury van Qarrtsiluni:
"The experience I value most in reading this collection is the way its language (never romanticized) and tone (never overwrought) allowed me to settle with increasing depth into the poems’ rhythms and precise observations — about the natural world, now only partially reclaimable from so many forms of artifice; about the intrusions of contemporary urban life and culture; about histories older than us that haunt and shadow place. And finally, its urgent reminder to listen, look, and learn to dwell again."

Mij deden Keneth zijn gedichten soms denken aan de sfeer die David Vann oproept in zijn boek 'Legende van een zelfmoord', niet de wrange geschiedenis in het boek, wel de verwoestende, ruwe schoonheid van die afgelegen bossen.


Mijn keuze is gevallen op het gedicht  

'Tom Kessler, Stockton Island, 1887'

No one back in Louisville asks
if I’m happy. They pity me,
alone, long winters, no family.

Logging. We scratch ourselves raw
from mosquitoes. Saws cut off
fingers, limbs. Many pack up
for warmer places,
not a city of hardwoods.

Stockton Island surrenders
fall and spring quickly. Winter
ice turns shores jagged.
If I had a son, would I
tell him to try this work?
He’d have to like hearing
wind in trees, smelling peat,

wood smoke, oxen. The company’s
hitting hard times, men
laid off and fired. Maybe
I’m next. What to do
when I leave? I’m full

of trees, birds, the coming
of spring when Superior thaws.



Dave Bonta van Qarrtsiluni stuurde me alvast een opname van het gedicht zodat ik al wat kon experimenteren.Ik heb al geschikte beelden gevonden en met de welkome suggesties van Dave, werk ik nu aan de montage. De auteur stuurde vanmorgen zijn eigen opname door zodat een afwerking niet lang gaat uitblijven.

Druk voorwaar.
Maar lekker.

Propolis en selectie Park

Opgetogen.
Dat ben ik.
Opgetogen omdat een eerdere samenwerking resulteerde in een idee.

Opgetogen om dat we op onze 'call for submissions' een geweldige respons kregen.
Meer dan 30 dichters vertrouwden ons hun woorden toe.
Een serieuze stapel gedichten om te lezen, proeven.
Er volgde intensief mailverkeer weg en weer tussen de verschillende tijdzones.
'Dit wel, dit niet...dit klinkt lekker, dit niet, dit is goed...maar moeilijk, dit is moeilijk...maar goed...'
Hoewel we eerst drie gedichten van 1 dichter wilden bewerken, konden we sommige 'overeenkomsten' niet negeren.

Een keuze werd gemaakt. 3 gedichten. 3 dichters, ook. Het wordt een triptiek met (opnieuw) 3 verschillende dichters, die los van elkaar gedichten hebben geschreven die mekaar kunnen opheffen. Verdiepen.

The lights are on in the museum (from Complex Machinery) - David Tomaloff

My heart is open but done with errors. I have placed a number of frequencies under my pillow in hopes my dreams will play in the form of a radio this night. Data drifts in silence, grinning among the faces in the rafters—their ammonia celestial bodies telegraph to the ghosts in the carpeted hall. The light bulb is filled with bees, buzzing out of sequence. They’re dancing like drunken sailors on a weekend pass—temporarily home from the war. If I hold out my hand, I can almost touch the darkness that exists just beyond the pattern cut across it by the light. A shadow on the wall suggests the trees have begun to notice the same.


Sunday Services - Lisa Cihlar

Bees are living in her hair. She is baptized by a summer storm sky roiling and black, pierced with needles of lightning. She will be a hot fever all night. In the morning, gazpacho for coolness and crunch. The bees fly out to pollinate the cucumber’s yellow flowers dripping pollen. That is why she bears them. The next door pig is rooting quackgrass roots. He is a minister on weekends. He claims all of our souls are going fiery. The overturned water tank is his pulpit and nothing grows underneath it in the dark. He passes mushrooms for the body, frigid well water for the sangre. She has enjoyed his sermons in the past, but the more he eats and the bigger he gets, the less sense he is willing to make. He never forgets to pass the collection plate and she always tosses in a smashed tomato or a heavy eggplant. The bees just circle and ignore. Honey drips off her nose and chin now. There is no magic here, just life a half a degree north of the 42nd parallel where we all keep a shotgun in the closet and the sun is up for 15 hours and 15 minutes on the summer solstice.

When I Don't Love You Anymore is a Wasp - Donna Vorreyer


Parasitic, predatory, she flaps two sets of wings
against my tongue, builds a papery nest that absorbs

my saliva, sucks my mouth dry. I stutter out nonsense
to avoid the prick of her ovipositor, its paralytic venom.

It would be easy to avoid this. It would be easy to gag her
out, separate her thorax with my teeth, silence her buzz,

but she is insistent. She wants me to spit her with wild
velocity, stinger first, straight into your patient face.


 
Propolis wordt de titel van de triptiek. Nic sebastian heeft de drie gedichten al ingelezen. Kathy McTavish werkt aan een passende track en ik ben al volop aan het werk met storyboards en beelden.

Later ongetwijfeld meer hierover.

Opgetogen was ik ook (zeer) over het nieuws dat ik geselecteerd ben voor Park Magazine.
Park Magazine is een ambitieus jong magazine met aandacht voor alle vormen van beeldende kunst.
Hun volgende nummer wordt een thema-nummer rond 'crisis'.
3 van mijn films op basis van woorden van Howie Good haalden dus die selectie.
Opgetogen dus.

Videopoem Triptych

Het werkproces voor 'Flight (The Sights and Sounds of Arctic Birds)' heeft meer opgeleverd dan een mooi filmpje.
De werkwijze en de inbreng van de verschillende creatieve zielen was op zijn minst inspirerend.
Inspirerend in die mate dat we hebben besloten er een vervolg aan te breien.

Ik schreef eerder al dat 'Nightvision (this was supposed to be about Karl, but it didn't end up that way)', 'On Edward Hopper's Automat' en 'There are Howling Wolves' voor mij een triptiek vormen.

Nightvision is de eerste triptiek de appart on-line werd gepubliceerd.

Nic Sebastian, Kathy McTavish en ikzelf willen nu een nieuwe triptiek maken. We hebben een 'open-call' voor dichters. Een zoektocht naar 3 geschikte gedichten van 1 dichter of 3 gedichten van verschillende dichters...
Wij gaan dan met de geselecteerde gedichten aan de slag om een nieuwe triptiek te maken.
Spannend.