Cannibals & Missionaries

Met veel plezier blijf ik teruggrijpen naar de gedichten van Howie Good (al is plezier misschien niet het meest geschike woord om de teksten van Howie van een omschrijving te voorzien)

Voor de  Quarrtsiluni podcast deed de dichter in februari van dit jaar een lezing.  Drie gedichten passeerden de revue ( luister naar de Podcast)

Mijn aandacht ging deze keer uit naar 'Cannibals & Missionaries'

Cannibals & Missionaries

A man sits alone in a room, staring at the fire like Descartes, broken glass in his beard. There are things for which he doesn’t know the reasons. He throws his arms around a horse’s neck on a street in Turin and bursts into tears. Someone slits someone’s throat. And where did the bullet come from? Death is just like a pink eraser, only more so.

Een donker stukje proza van het soort waarop de schrijver een patent lijkt te hebben.

Ik had een stukje muziek dat ik 'Misery' had gedoopt (het leek, ook thematisch, wel te kloppen bij dit gedicht)

Misery (Cannibals & Missionaries)

De beelden moesten dit keer van het gedicht komen. Euh...dat wil zeggen dat ik met dit filmpje eerder een sfeer wilde creëren met beeld (kleur) en geluid waarin de luisteraar zelf zijn 'beelden' bij het gedicht kan laten binnensijpelen. Minimale klanken en kleurflikkeringen.
Het beeldmateriaal  voor dit gedicht filmde ik op STRP bij het werk '12_Series' van Telcosystems.

Enfin, 't is klaar

Cannibals & Missionaries



Woorden & stem: Howie Good
Concept, camera, editing, muziek: Swoon
Dank en credit: Quarrtsiluni & Telcosystems

Selecties

Vooruit en hoera.
2 nieuwe selecties en screenings;

Last Friday Shorts

Het eerste resultaat van de samenwerking tussen Michaël Vandebril en mezelf werd vorige week geselecteerd voor 'Last Friday Shorts' (Screening 25 november in Southend on Sea, UK)

Letters from the sky

'Welcome to hard times' (naar een gedicht van Howie Good) haalde de eindselectie van het 'Letters from the sky' . In dat project van curator Kai Lossgott worden werken van 40 verschillende kunstenaars samengebracht om de aandacht voor het klimaat tijdens de klimaattop in Durban (Zuid-Afrika) een beetje kracht bij te zetten. Screenings in verschillende galerijen en bioscopen in Zuid-Afrika.
'Letters from the sky' zal ook deel uitmaken van 'The Climate train' en op die manier verschillende steden in Zuid-Afrika aandoen.
Blij en trots om deel te mogen uitmaken van dat project.

Trauma deel 2: Two Women

Kort en snel:

Deel 2 van mijn eigen videogedicht triptiek is klaar.

Two Women

“You should have buried your mother a long time ago”,
the porcelain whispered in crumbs.
All the lost moments gave me a guilty look like monumental landscapes
no one could see through. The only one I frighten with these thoughts
is me. There’ no way back, no proof.
She sculpted a quiet face out of the passion she brought
from her childhood. A spiders web of cracks a a guide.
Arms and legs. Disappointment as sawdust. In the
garden of her mother the pond had been dry
for many years now. Above the roar of the fairground
the sirens broke a thought:
“Shake well before use”.

Two Women



Camera: Joseph Taylor en Swoon
Woorden, stem, concept, montage en muziek: Swoon

The Moon and the Yew Tree (Sylvia Plath)

Soms moet je niet denken.
Doen.
Alles eruit...in één keer, liefst.
Toen ik een week of wat geleden voor het eerst Nic Sebastian haar versie hoorde van 'The Moon and the Yew Tree' van Sylvia Plath, was ik direct verkocht.

The Moon and the Yew Tree

This is the light of the mind, cold and planetary
The trees of the mind are black. The light is blue.
The grasses unload their griefs on my feet as if I were God
Prickling my ankles and murmuring of their humility
Fumy, spiritous mists inhabit this place.
Separated from my house by a row of headstones.
I simply cannot see where there is to get to.

The moon is no door. It is a face in its own right,
White as a knuckle and terribly upset.
It drags the sea after it like a dark crime; it is quiet
With the O-gape of complete despair. I live here.
Twice on Sunday, the bells startle the sky --
Eight great tongues affirming the Resurrection
At the end, they soberly bong out their names.

The yew tree points up, it has a Gothic shape.
The eyes lift after it and find the moon.

The moon is my mother. She is not sweet like Mary.
Her blue garments unloose small bats and owls.
How I would like to believe in tenderness -
The face of the effigy, gentled by candles,
Bending, on me in particular, its mild eyes.

I have fallen a long way. Clouds are flowering
Blue and mystical over the face of the stars
Inside the church, the saints will all be blue,
Floating on their delicate feet over the cold pews,
Their hands and faces stiff with holiness.
The moon sees nothing of this. She is bald and wild.
And the message of the yew tree is blackness - blackness and silence.

Ik wilde beelden (nietszeggende, alleszeggende) in de mist. 't was dus kwestie van de juiste dag af te wachten.
Gisteren was zo'n dag. Een half uurtje filmen vanop de fiets.

Een track had ik al eerder klaar (met dank aan Mahler), sober maar niet echt opgewekt. Mistig.
In the footsteps of his ending
Het verwerken van het geheel gebeurde werkelijk in één geut. De beelden lieten zich, vanzelf bijna, begeleiden door de muziek. Knippen en plakken was vanzelfsprekend deze keer, vanuit de buik.
Enfin, 't is klaar.

The Moon and the Yew Tree



Woorden: Sylvia Plath
Stem: Nic Sebastian (voor Pizzicati of hosanna)
Concept, camera, montage & muziek: Swoon

Trauma en Exit Strategies; nog geluiden

Er zijn nogal wat projecten lopende op dit ogenblik. Dat is fijn.

Exit Strategies (a bloodletting)

Exit Strategies is een chapbook met 6 prozagedichten dat David Tomaloff eerder dit jaar via Cold Wake Press wereldkundig maakte.

Exit Strategies (a bloodletting) wordt na de PROOF triptiek een verdergezette samenwerking tussen David en mezelf. Ik heb alvast geprobeerd om 6 tracks te maken die als lijm zullen dienen bij de beelden van die zes videogedichten.

De zes zouden (mede door de steeds wederkerende melodie) een soort van raamvertelling moeten gaan vormen. David stort zich momenteel op het lezen en opnemen en ik sleutel aan de beelden. Meer later.

Trauma

Trauma gaat mijn eerste zelfgeschreven triptiek worden. Drie videogedichten ('Galapagos', 'Two Women' en 'Morder') vormen Trauma. De triptiek staat alvast te wachten op verdere publicatie. Er wordt volop gewerkt aan de afwerking van de laatste twee filmpjes.
De muziek van Trauma staat verzameld met andere recente klanken op een gelijknamige cd.

Breath (Yahia Lababidi)

Een tijdje terug plaatste Yahia Lababidi een nieuw gedicht op zijn FB-wall.
Breath viel me meteen op. Een zacht eerbetoon aan onze aarde. Een gebed bijna.
Een vriendelijk vragen naar tijd en aandacht voor de zichtbare en verborgen schoonheid van de natuur.

Breath

Beneath the intricate network of noise
there’s a still more persistent tapestry
woven of whispers, murmurs and chants

It’s the heaving breath of the very earth
carrying along the prayer of all things:
trees, ants, stones, creeks and mountains alike

All giving silent thanks and remembrance
each moment, as a tug on a rosary bead
while we hurry past, heedless of the mysteries

And, yet, every secret wants to be told
every shy creature to approach and trust us if
only we patiently listen, with all our senses.

Hij stuurde mij het gedicht en een opname (zonder enige bijbedoeling), maar ik was blij met de eer en de kans.

In de weken hiervoor heb ik redelijk wat beelden geschoten van herfstbladeren, blurry shots van bomen,... Iets in mij stuurde me naar die opnames toen ik aan het filmpje begon.
Mijn idee was om één stroom van kleuren (in verschillende lagen) te laten lopen over het scherm, terwijl er tijdens het voordragen een bijna pulserende (als een hart) beweging in de stroom te brengen.

enfin, kijk zelf maar:

Breath



Woorden & stem: Yahia Lababidi
Concept, camera, montage, bewerking en muziek: Swoon

Galapagos...eigen werk

Hoe plezant, egostrelend, verrijkend de samenwerkingen met verschillende dichters, cameramensen en muzikanten ook mogen zijn (of waren) er blijft altijd een kriebel. Zelf doen.
Zelf muziek maken, zelf filmen...zelf schrijven.

Twijfel, angst, ... gewoon doen zeker.

Hier gaat ie dan;
Galapagos is het eerste stukje proza geschreven door mezelf met een welbepaald filmpje in mijn achterhoofd. Plezant om te doen. Wie weet volgen er nog...

Galapagos


"Er zit een barst in", zei ze, en ze legde het vergrootglas in haar schoot.
Een sliert voortkruipend speeksel op schildparpoten zoekt zijn weg doorheen de keuken. "Kijken hoeft niet meer".

Zeven dagen later was ze op de trein naar Praag gestapt. De bomen reden zich aaneen en de ruimte vloeide voort.

Boven de nachtwinkel probeerde een neonreclame vergeefs de waarheid te laten zien. "God is Overal"

Een blauwe vlieg opent zijn bek en boort zich door het laatste stuk pizza. Langzaam. Kauwend.
Ik moet denken aan wat ik in een vertaling van Vonnegut’s Galapagos heb gelezen: ‘Hier hebben we te maken met een menselijke manco.”
De melk is zuur.

Ik wilde een Engelstalig videogedicht. Dus.

Galapagos

"It's got a crack", she said, and she put the magnifying glass into her lap.
A string of creeping saliva finds its way into the kitchen. Sturdy feet.

"I've seen enough"
Seven days later she boarded the train
for Prague. Trees zipped themselves into greenish lines.

Above a nightshop the neon light vainly tries to reveal the truth.
"God is Everywhere"
A blue fly with an open mouth drills itself into the last slice of pizza.
Slowly.
Chewing.

I remember what I red in a translation of Vonnegut's Galapagos:
"Here we are dealing with a human flaw"
The milk has gone sour.

De beelden zaten al langer in mijn achterhoofd. 't was een kwestie van filmen en knippen.
Klanken maken en plakken.

enfin 't is klaar...

Galapagos



Woorden, camera, montage en muziek: Swoon

De droom van de trappen

Voor ik begin over de titel van dit stukje even het laatste en licht fantastische nieuws meedelen.

2 Nieuwe selecties en 2 extra screenings! (Een dansje, een lichte sprong die gracieus overgaat in een lichte kniebuiging)

Clouds naar een gedicht van Yahia Lababidi haalde de eindselectie van 'Madatac III' in Madrid.
Het zal gescreend worden op 14/12 en 17/12/2011.
Jellyfish naar een gedicht van Andrea Gibson haalde dan weer de selectie van 'the International Literary Film Festival' in Brooklyn (NY). Het zal gecreend worden op 14/11/2011.

Yahia Lababidi geeft een lezing op Sharjah  - 2011 Book Fair Event in De Verenigde Arabische Emiraten. Hij zal tijdens die lezing drie van onze filmpjes (Sleepdancing (Giddoo), What do animals dream? en Words) afspelen. Hoera en joepie.

Michaël Vandebril staat op zijn beurt dan weer op het Crossing Border Festival. Hij gaat tijdens zijn  optreden in de Bourla ook beelden en geluid van mij gebruiken. Beelden van wat later één van de filmpjes (De Wachttoren, foto) gaat worden bij zijn toekomstige bundel 'Het vertrek van Maeterlinck'

En dat laatste sluit dan (eindelijk) perfect aan bij de titel van dit stukje.
Als 'vingeroefening' of als 'teaser voor de teaser' maakte ik deze week alvast een filmpje bij één van zijn oudere gedichten.

DE DROOM VAN DE TRAPPEN
aan de aandrang van de trap ontsluiert zich een nieuwe trap ik zie de stad
de bomen werpen geurende doosvruchten de torres van salmona klieven
de lage wolken ik kreuk een eucalyptusblad tussen duim en wijsvinger de geluiden
van ronkende motoren de motoren van bogotá stijgen op als de vogels van zalamea

maria slingert heen en weer tussen je witte smalle borsten waarheen
zullen we gaan jij en ik wanneer de avond de lucht de warmte ontvlucht
mijn herinnering schuift met het inzicht van copernicus de duisternis in
nieuwe orchideeën duwen zich door de hete spleten van de asfaltjungle

ik spartel opwaarts wanneer je zijn naam als een zalm in je mond neemt
de gestapelde stenen vullen zich met parende vogels drie gewapende mannen
met dunne laarzen volgen ons met zachte ogen waar gaat de tijd heen
die in de verte zichtbaar verkleint tot het punt dat we afscheid nemen

als een moeder die haar kinderen verlaat om terug te komen met handen van fruit en water

Dit gedicht was een onderdeel van BOEST.

De droom van de trappen (Staircase Dream)



Woorden & stem: Michaël Vandebril
Vertaling: Brian Doyle
Concept, camera, montage & muziek: Swoon
Dank: BOEST, René Clemencic's Consort
(Treated sample Carmina Burana), The Upstate Soundscape Radio Show (Intro), Tomas & Erika Perinteinen (Tango), René Franken.

Peter Quince at the clavier

Enkele weken geleden verscheen er in verschillende kanalen een spijtig bericht.
Whale Sound is niet meer. Jammer.
Whale Sound is dood, lang leve Pizzicati of Hosanna.

Op 'Pizzicati of Hosanna' biedt de multigetalenteerde Nic Sebastian een staalkaart van internationale poëzie van dode schrijvers. Italiaans , Frans, Spaans en Engels zijn de talen waarin ze die dichters een schoon eerbetoon geeft. En daarbij in één moeite door een nieuwe bron geeft aan iedereen die al eens graag een videogedicht maakt.

Ik was nieuwsgierig waar haar mooie blogtitel vandaan kwam en kwam uit bij
Peter Quince at the clavier (Wallace Stevens) 

I

Just as my fingers on these keys

Make music, so the self-same sounds

On my spirit make a music, too.

Music is feeling, then, not sound;

And thus it is that what I feel,

Here in this room, desiring you,

Thinking of your blue-shadowed silk,

Is music. It is like the strain

Waked in the elders by Susanna;

Of a green evening, clear and warm,

She bathed in her still garden, while

The red-eyed elders, watching, felt

The basses of their beings throb

In witching chords, and their thin blood

Pulse pizzicati of Hosanna.

II

In the green water, clear and warm,

Susanna lay.

She searched

The touch of springs,

And found

Concealed imaginings.

She sighed,

For so much melody.

Upon the bank, she stood

In the cool

Of spent emotions.

She felt, among the leaves,

The dew

Of old devotions.

She walked upon the grass,

Still quavering.

The winds were like her maids,

On timid feet,

Fetching her woven scarves,

Yet wavering.

A breath upon her hand

Muted the night.

She turned --

A cymbal crashed,

Amid roaring horns.

III

Soon, with a noise like tambourines,

Came her attendant Byzantines.

They wondered why Susanna cried

Against the elders by her side;

And as they whispered, the refrain

Was like a willow swept by rain.

Anon, their lamps' uplifted flame

Revealed Susanna and her shame.

And then, the simpering Byzantines

Fled, with a noise like tambourines.

IV

Beauty is momentary in the mind --

The fitful tracing of a portal;

But in the flesh it is immortal.

The body dies; the body's beauty lives.

So evenings die, in their green going,

A wave, interminably flowing.

So gardens die, their meek breath scenting

The cowl of winter, done repenting.

So maidens die, to the auroral

Celebration of a maiden's choral.

Susanna's music touched the bawdy strings

Of those white elders; but, escaping,

Left only Death's ironic scraping.

Now, in its immortality, it plays

On the clear viol of her memory,

And makes a constant sacrament of praise.

Een filmpje kon niet uitblijven bij zoveel schoons, maar bleek toch een behoorlijke evenwichtsoefening.

Allereerst wilde ik een track waarin de donkere dreigende ondertoon ons meeneemt naar de zeer geleidelijke intrede van lichtere pianoklanken. Bij de beelden dacht ik direct aan 'een schone Suzanna die een bad neemt', maar wilde wel de 1+1-val vermijden. Ik vond passende beelden in 'Baby Love' (1968, Alastair Reed), een film die verder niets terzake doet. Enig zoom en knipwerk was nodig om het beeldende niet te direct te maken. Hoofdkleur moest groenig zijn, dus heb ik alle beelden een constant bewegende achtergrond gegeven van groen, licht en wazige beelden die ik filmde vanuit een rijdende trein.

Enfin 't is klaar.

Peter Quince at the clavier

Woorden: Wallace Stevens
Stem: Nic Sebastian
Concept, camera, montage, muziek: Swoon
Footage: 'Baby Love' (Alastair Reed)
Moving image archives

Nieuwe samenwerkingen, komende projecten

Het gaat vooruit.
Dat is het minste dat ik kan zeggen.

Dit najaar ga ik aan verschillende nieuwe projecten werken.

Exit Strategies

Met 'Exit Strategies' ga ik proberen om een eerste videopoem-chapbook te maken.
David Tomaloff (u bekend van PROOF en Propolis) schreef 'Exit Strategies'.
Het chapbook werd uitgegeven door 'Gold Wake Press' in juni 2011.
Het zijn 6 gedichten (korte proza); Exit Strategies I-VI
en het worden 6 video's.
Er zijn al 6 voorlopige tracks:
Exit Strategies (A bloodletting)

Aan de beelden wordt gewerkt. Meer later.

Het vertek van Maeterlinck

Michaël Vandebril is een bezige bij (dat is een beetje flauw)
Hij plaatste (weliswaar niet eigenhandig) Antwerpen op de literaire wereldkaart met Antwerpen Boekenstad, gaf poëzie nieuwe impulsen als curator van  het Felix Poetry Festival en de Nacht van de Poëzie.  Hij kwam in 2009 zelf als dichter naar buiten als deel van het mulimediale BOEST.
In de loop van de volgende maanden (2011 - 2012) zal Michaël's debuut 'Het vertrek van Maeterlinck' (De Bezige Bij - zie je wel - , Antwerpen 2011) verschijnen.

Michaël heeft me gevraagd een videogedicht te maken voor en bij die bundel. Een buitenkans, uitdaging, vraag, plezanterie, eer, samenwerking en kruisbestuiving die ik niet wil laten liggen.
Een verkennend gesprek leverde een pak ideeën en (concrete) plannen op. Wordt vervolgd!

Proof, het laatste paneel.

'Proof'  is een videogedicht-triptiek. 3 Gedichten van David Tomaloff in video verwerkt door mezelf.

'Proof'  is het derde en laatste paneel.      

Alle 'panelen' Zijn ook hier te zien:  PROOF            

De geschiedenis van 'Proof' is eentje van de organische soort. Ik leerde David zijn gedichten

een beetje kennen tijdens het werken (en de open call) van 'Propolis' Vaak een beetje ongrijpbaar, licht mysterieus, onheilspellend soms.

Eerder schreef ik dat ik in eerste instantie een video wilde maken bij 'Thespianic Mythology No. 4' Vanwege de sfeer en de geweldige opname die hij ervan maakte voor 'Kill Author'

Tijdens het werken aan 'Thespianic Mythology No. 4' kwam ik oudere publicaties en opnames tegen die David maakte voor 'Kill Author'.

Op het net was ik een filmpje tegengekomen dat erom vroeg bewerkt te worden.
Ik nam de vrijheid om de opname van '_object{-ions in the mirror' te koppelen aan die beelden en muziek die ik eerder maakte.
Die opname stuurde ik naar de maker van het originele filmpje met de vraag of ik zijn beelden mocht gebruiken. Dezelfde opname stuurde ik ook naar David, met de vraag of hij een triptiek zag zitten.
Maar dan hadden we een derde gedicht nodig. Of hij er eentje wilde schrijven?

Ik stuurde hem een track (Proof) op en enkele inhoudelijke ideeën.

David nam, met plezier, de handschoen op en schreef speciaal voor de triptiek 'PROOF'

Een erg fijne manier van werken was dat. Eentje die ongetwijfeld nog vervolg krijgt...

In het proces van de eerdere publicaties kwam er interesse van 'Connotation Press' om een artikel

te wijden aan de volledige triptiek 'PROOF'.

Geweldig nieuws (vooral om dat het gedicht nog niet eerder werd gepubliceerd)

Daarom ga ik het gedicht 'proof' nog niet plaatsen hier.

Proof

Woorden en stem: David Tomaloff

Camera: Swoon en David Tomaloff (foto's bomen)

Concept, montage en muziek: Swoon